Nuestra Señora de la Asunción de Baracoa.                          
Freddy Tack

Op 15 augustus 2011 vierde het kleine stadje Baracoa zijn 500 jaar.
Sinds het begin van het jaar werden talrijke aktiviteiten ingericht rond deze verjaardag. De burgemeesters van de eerste zeven “villas” van Cuba kwamen er samen om een gemeenschappelijke aktiviteitenkalender op te stellen. Een ontmoeting van historici en schrijvers uit de zeven “villas” nam plaats. Op 5 juni kwamen intellectuelen uit Spanje, de Verenigde Staten en Cuba samen voor een debat over de stichting van de eerste steden in Amerika. Verder waren er nog een colloquium over de architectuur en het urbanisme, een festival van regionale kookkunst, een festival over de typische regionale musicale ritmes : de Nengón en de Quiribá.
Ter gelegenheid van de verjaardag werden ook talrijke restauratie- en moderniseringswerken uitgevoerd. En laat ons zeker de talrijke culturele aktiviteiten en festiviteiten niet vergeten (concerten, bals, conferenties, enz.).
En er was zelfs een « belgian touch » voor deze herdenking : Alejandro Hartmann Matos, de historicus van de stad Baracoa, werd gehuldigd door Koning Albert II met de Orde van de Kroon , voor zijn research en geschiedenisstudies van de laatste 35 jaren.

Een streek met geschiedenis.

De Spanjaarden ontschepen in Baracoa op 27 november 1492 en ontdekken « … een prachtige haven en een grote stroom… de schoonheid van het land en de bomen, waaronder palmbomen en dennen… ». Hier leven indianenstammen met hun bohio’s, hun caneyes, hun roeiboten en de eerste weerstanders : de stamhoofden Hatuey en Guamá.
Bijna twintig jaar later beslist de spaanse kroon de inname en de colonisatie van Cuba. Diego Velázquez de Cuéllar komt aan land met 300 manschappen en sticht de « Villa de Baracoa ».
Het is de eerste en de kleinste van de zeven « villas » in Cuba (met Santiago, Bayamo, Puerte Principe ‘vandaag Camagüey’, Trinidad, Sancti Spiritus en uiteindelijk Havana in 1519) en de tweede spaanse nederzetting in Amerika (na het fort Natividad in de Dominikaanse Republiek op 25/12/1492).
Diego Velázquez noemt Baracoa eerste hoofdstad en eerste bisdom van Cuba en doopt de stad « Nuestra Señora de la Asunción de Baracoa », op 15 augustus 1511. Hernan Cortes zal er de eerste burgemeester van worden. In 1515 beslist dezelfde Velásquez de hoofdstad over te hevelen naar Santiago de Cuba.
Gedurende eeuwen blijft Baracoa een kleine geïsoleerde stad, beschermd voor buitenlandse invloeden, enkel bereikbaar langs zee of lucht. Slechts in juli 1965, tijdens de beginjaren van de revolutie, zal de stad toegankelijk worden door het bouwen van een viaduct van Guantanamo naar Baracoa : La Farola.
Baracoa telt talrijke historische sites zoals de Iglesia Mayor waar het enige van de 29 kruisbeelden geplant door Cristobal Colón op de amerikaanse bodem bewaard blijft. Men vindt er ook het fort Matachin (ook “El Castillo Maldito” genaamd), gebouwd ter bescherming tegen de invallen van de piraten, en nu een museum. Er zijn tevens overblijfsels van de eerste koffieplantages, uitgebaat door Franse inwijkelingen gevlucht uit Haïti. En laat ons de meer dan 60 archeologische sites niet vergeten, met talrijke sporen van de taïnakultuur, waaronder de Cerro de Capiro.
De menging van deze verschillende culturele invloeden : spaanse, indiaanse, afrikaanse en franse, geeft een een uniek resultaat in Cuba.

Een natuurstreek.

Baracoa ligt op ongeveer 1.000 km ten oosten van Havana en telt 976 km2. 95% van het gebied is bergstreek met drie terrasniveaus, eigen aan deze kuststreek : Majana, Yara en Majayara. Een afgestompte berg, de Yunque en de “Bella Dormiente” (een berg in de vorm van een liggende vrouw) overheersen het landschap. Een zeer regelmatige regenval gaf Baracoa de bijnaam « Stad der wateren » gevoed door 28 bergstromen (waaronder : de Duaba, de Miel, de Macaguanigua, de Toa, de Quirijún). De kuststreek (5%) vormt een band van twee kilometer breed, waar de meerderheid van de 82.000 inwoners leeft. Het vochtige klimaat geeft een zeer rijke plantendiversiteit en talrijke diersoorten vinden er hun gading. Daar leeft de kleinste amfibiesoort ter wereld, een kikvors van 9 mm. Men vindt er tevens de polymita picta, een boomslak met een gele, oranje of witte schelp, met fijne zwarte  streepjes.

Het land van de drie “C”

Baracoa wordt ook het land van de drie “C” genoemd, wat staat voor : coco, cacao, cafe, drie rijk verspreide gewassen in de streek.
De cocosnoot levert olie, gebruikt voor het maken van zeep, parfum, schoonheidsprodukten en pharmaceutische produkten.
Cacao is een vitrine voor de stad. Een chocoladefabriek werd er gesticht door Che Guevara in 1963. Zij produceert chocoladerepen, cacaoboter, cacaopasta, cacaopoeder en chocoladepasta.
Baracoa produceert daarnaast ook harde houtsoorten, vooral ceder, majagua en najesi. 29.222 hectaren zijn bebost, 81% van natuurlijke oorsprong, de rest geplant.

Een land met smaak.

De lokale culinaire specialiteiten steunen op de landbouw van de streek en talrijke recepten werken met streekprodukten : de hacán (een bananenpannekoek met een varkens- of krabsaus, in cocomelk gedoopt), de chorote (op basis van chocolade), de cucurucho (een zoetigheid op basis van cocosnoot, fruit en honing), rijst met coco, enz.
Speciaal te vermelden in de lokale gastronomie is de teté, een klein doorschijnend visje dat in de monding van de rivieren zwemt wanneer de maan in haar laatste kwartier komt en waarvan men de herkomst niet kent, “de” lokale delicatesse.

Een land van legendes.

Baracoa is ook een land van legendes. Eén ervan vertelt dat, lang voor de komst van de spanjaarden, de aruacosindianen kooien bouwden voor vogels. Deze maakten zoveel lawaai dat de inwoners was in hun oren staken. Toen Hatuey op de kust ontscheepte had hij geen enkel probleem om het dorp, nochtans geïsoleerd in de bossen, te vinden, enkel door de zang van de vogels te volgen.
Er is de legende van de Pelú, een zonderling die de mensen vervloekt om zich te wreken van de pesterijen waarvan hij het slachtoffer is.
Of de legende van de rivier Miel : twee geliefden, weggelopen om te onstnappen aan een verbanning, verstopten zich langs de oevers van de rivier Miel en men kan nog steeds hun stemmen horen, en indien men in de rivier gaat zwemmen kan men deze plaats nooit meer verlaten of men komt er altijd terug.
Dan is er nog de geschiedenis van Enriquita Faber, een arts uit Lausanne, in Baracoa aangekomen in het begin van de 19e eeuw. Om haar beroep uit te oefenen moest ze zich laten doorgaan voor een man en zij huwde met Juana de Leon, een jonge inwoonster van de streek. De huwelijksdocumenten zijn in Baracoa te vinden. Bij het ontdekken van het bedrog werd Enriquita Faber naar Havana gestuurd en veroordeeld.
En tot slot de geschiedenis van het hotel “La Rusa”, nog steeds in gebruik en overgenomen door de staat. Het kleine hotel werd gebouwd door Magdalena Rovenskaya, of Mima, een witrus die de bolchevistische revolutie   gevlucht was en met haar echtgenoot in Baracoa belande op het einde van de jaren 1920. Haar verhaal werd door Alejo Carpentier de geschiedenis ingestuurd in “La consagración de la primavera »

Wij kunnen enkel Baracoa nog eens 500 rijke en boeiende jaren wensen.

Bronnen : Agencia Cubana de Noticias (ACN), Bohemia, Escambray, Granma, Guerilllero, Invasor, Juventud Rebelde, Trabajadores, Venceremos

Actua

Na de info over de belangrijke beslissingen van het 6e Congres van de PCC (Cuba Si 171) leek het ons interessant de meest markante gegevens van de laatste weken te overlopen inzake relaties tussen Cuba en de Verenigde Staten.

*Mario Díaz-Balart, cubano-amerikaans congreslid, heeft bij de Kamer van Volksvertegenwoordigers een voorstel ingediend om een einde te stellen aan de minimale openingen die Obama invoerde inzake reizen naar Cuba. Hij stelt de terugkeer voor naar de maatregelen onder Georges Bush (één reis om de drie jaar, beperking van de geldoverdrachten, zeer beperkte definitie van familiale banden). Hij kreeg uiteraard de steun van de vertegenwoordigers van de maffia van Miami, de Republikanen Ileana Ros Lethinen en David Rivera . Zijn broer, Lincoln Díaz-Balart, is wel bekend als leider van « La Rosa Blanca », een vereniging van Batsistavolgelingen van gisteren en vandaag, die bestendig       het revanchisme en de haat tegen het cubaanse volk aanwakkeren.

*Eind juni stelde USAID 20 miljoen dollar voor om de cubaanse jeugd te beïnvloeden.
Zes miljoen dollar zijn voorbehouden voor programma’s om bij jongeren van 12 tot 18 jaar “de vrijheid van meningsuiting te verhogen”. Dan nog eens zes miljoen om het “illegaal gebruik van internet te promoveren”. Negen miljoen dollar om “groeperingen van buren, coöperatieven, sportclubs, religieuse groepen en andere verenigingen van de burgerlijke maatschappij” te ondersteunen en om ze om te vormen tot medewerkers van de noordamerikaanse Belangensectie in Havana.
De aktiviteiten spitsen zich toe op marginale en kwetsbare bevolkingsgroepen (naar noordamerikaanse criteria) : kleurlingen, zwarten, werkloze jongeren, achterlijke jongeren, gescheiden ouders. De jongeren, tussen 12 en 18,  moeten leadership en sociale vaardigheden ontwikkelen om effectieve leiders te worden binnen hun gemeenschap.
Twee senatoren hadden hun  veto uitgebracht tegen dit projekt, senator Kerry en Patrick Leahy (demokraat uit Vermont). We vernamen op 29 juli dat Kerry zijn veto opheft onder druk van de cubano-amerikaanse maffia en misschien wegens zijn ambitie om een post van staatssecretaris in te palmen. Ileana Ros Lethinen drukt zeer snel haar tevredenheid uit en geeft zeer scherpe kritiek op P. Leahy.
Op 4 augustus komt de toelating om 20 miljoen dollar te investeren vrij, ingevolge de intrekking van het veto van Patrick Leahy, die mededeelde meer info te hebben gekregen over het gebruik van de fondsen.
Nu de twee hindernissen verdwenen zijn wordt het geld ter beschikking gesteld van USAID.

*De kandidatuur van Jonathan Farrar als ambassadeur van de VS in Nicaragua werd verworpen. Er was oppositie vanwege de demokraat Bob Menéndez en de republikaan Marco Rubio, terug de cubano-amerikaanse maffia, omdat hij : “Als chef van de Belangensectie van de VS in Havana niet agressief genoeg was om de cubaanse regering te doen vallen en dus niet de nodige autoriteit heeft om het hoofd te bieden tegen  Daniel Ortega” (AP – Associated Press). Het reglement van de amerikaanse senaat stelt dat oppositie van één lid volstaat om de bevestiging van een ambtenaar te beletten.

*Eind juli vernemen we dat Cuba en de VS de rechtstreekse luchtvaartoperaties tussen beide landen gaan verruimen. Toelating wordt gegeven voor de luchthavens van Santa Clara en Manzanillo, naast de reeds bestaande (Havana, Cienfuegos, Camagüey, Holguin en Santiago de Cuba). In de Sates worden Tampa, Fort Lauderdale, Baltimore, Chicago, Atlanta, New Orleans, Dallas, Houston en San Juan (Puerto Rico) toegevoegd aan de bestaande (Miami, New York, Los Angeles).
Goed nieuws dus voor de cubaanse families, maar reeds op 8 augustus valt het nieuws dat Abercrombie & Kent (A&K), één van de eerste noordamerikaanse maatschappijen om reizen aan te kondigen na deze opening, de aangekondigde programma’s intrekt. Een klacht werd neergelegd door Ileana Ros Lethinen (altijd dezelfde) bij het Controlebureau van Buitenlandse Bezittingen van het Departement Financiën.

* Voor de 30e keer reageerde het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Cuba officieel tegen de opname van Cuba op de lijst van landen die “het internationaal terrorisme steunen” door de VS. Nochtans geeft dezelfde VS-regering onderdak aan tientallen erkende terroristen, zoals Luis Posada Carriles, om er één te vermelden.
Op  1 september vernemen wij dat Alpha 66, een terroristische vereniging gesteund door de CIA, openlijk festiviteiten aankondigt ter gelegenheid van zijn 50e verjaardag, in Miami. Ernesto Díaz Rodríguez, aktueel voorzitter van Alpha 66, omschrijft zijn groep als een “organisatie met een frontale aanvalsstrategie”. Alpha 66 is , onder andere, verantwoordelijk voor verschillende moordpogingen op Fidel Castro, aanvallen op cubaanse vissersboten, doodsbedreigingen tegen personnen aan Cuba gelinkt in de wereld. De politie van Miami beschouwt de groep als “één van de gevaarlijkste en meest aktieve van Miami ». Op 20 mei 2003 ontving George W. Bush Díaz Rodríguez nog op het Witte Huis, met zijn vriend Jesús Peñalver Mazorra  (in 1995 aangehouden in California bij de voorbereiding van een terroristische aanslag tegen Cuba). En op 2 juni 2005 stuurde Bush hem nog een bedankingsbrief. Alpha 66 blijft openlijk het terrorisme bevorderen en aanmoedigen in Miami, zonder enige belemmering (bron : Jean-Guy Allard, Granma 01/09/2011).
En diezelfde VS-regering weigert nog steeds de Cuban Five vrij te laten, ten onrechte veroordeeld na een gemanipuleerd proces in Miami.
De mededeling van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Cuba besluit : “Cuba eist van de regering van de VS een bestraffing van de echte terroristen die op noordamerikaans grondgebied leven, eist de bevrijding van de vijf helden en het einde van de blokkade en de vijandigheid tegen ons land, die de legitieme belangen van beide landen benadelen.”
(19/08/2011).
Op 5 augustus publiceerde Granma, het officieel orgaan van de Kommunistische Partij van Cuba, de resolutie door de Belgische Senaat aangenomen voor de bevrijding van de Vijf.

                                                                                                                         *De blokkade doet het goed.
Op 18 augustus, volgens een mededeling van het Controlebureau voor Buitenlandse Bezittingen, wordt bekend gemaakt dat de CMA CCM, een franse scheepvaart- en transportfirma, een boete moet betalen van 374.400 dollar, wegens het verlenen van diensten aan Cuba.
De CMA CCM is de derde firma op wereldvlak voor containertransport. De VS-regering viel een dochterbedrijf van de CMA CCM in Norfolk (Virginia) aan voor het aanvaarden van betalingen om verzendingen naar het eiland te faciliteren en voor verkrachting van reglementen van het Departement Financiën.
Eind augustus betaalde de JP Morgan Chase bank een boete van 88,3 miljoen dollar voor verkrachting van de beperkingen op commerciële kontrakten met Cuba, Iran en Soedan. JP Morgan Chase zou 1.711 transfers verricht hebben waarbij cubaanse personen of instellingen betrokken zijn, voor een waarde van 176 miljoen dollar, tussen 12/12/2005 en 31/03/2006.

Bronnen : Radio Miami (Max Lesnik), Granma, Guerillero, Trabajadores, Prensa Latina.

                                                                                                        Freddy Tack

Fidel Castro, de frisheid van een ware mens.                    
Oscar Fortin – Québec

Fidel Castro, geboren op 13 augustus 1926, viert zijn 85 jaar met dezelfde eenvoud en eigenheid die gans zijn leven begeleiden. Degene die het tijdschrift Fortune verschillende maal, tevergeefs, voorstelde als één van de rijkste mannen ter wereld, leeft zeer eenvoudig in een kleine residentie in Havana. Daar onvangt hij soms staatshoofden, politieke personaliteiten, schrijvers of kunstenaars. Allen zijn vereerd door de ontmoeting met diegene die de dictator Batista heeft omvergeworpen en een revolutie ontwikkelde die het Imperium niet kon overwinnen met zijn gewapende interventies, zijn honderdduizenden dollars voor corruptie, het invoeren van epidemiën, kriminele daden en een blokkade die indruist tegen alle regels van het internationaal recht. Doelwit van meer dan 650 moordpogingen, blijft hij nog steeds aanwezig met zijn bedenkingen over de wereld en de conflicten die het bestaan ervan bedreigen. Doorheen de verscheidene behandelde themas zal u de frisheid terugvinden van een wijsheid die steunt op een intense levensloop, een uitzonderlijke intelligentie en een ontegensprekelijk humanisme.

Over de 50 laatste jaren kunnen weinig politieke leiders zich aanbieden met zoveel trouw en gehechtheid aan sommige fundamentele waarden over de mens en de maatschappij.

De nadruk die de Revolutie legt op opvoeding en gezondheidszorgen is een eerste teken van de waarde gehecht aan de mens. Zonder  opvoeding en gezondheid blijft de mens kwetsbaar voor manipulatie en eenzaamheid. Hij kan de verantwoordelijkheden niet aangaan waarvan hij de omstandigheden niet kent. Cuba is sinds lang vrij van analfabetisme en zijn onderwijssysteem is een voorbeeld voor vele landen in de streek. De reputatie van zijn medisch onderwijs staat vast. Cuba is het land dat beschikt over het grootste aantal geneesheren per duizend inwoners. Een verwezenlijking niettegenstaande alle beperkingen opgedrongen gedurende deze 5O jaar.

Een tweede luik dat de cubaanse Revolutie kenmerkt is dat van de nationale en internationale solidariteit. Wij kennen meer en meer interventies van Cuba in verscheidene streken in de wereld. Cuba komt er niet met geweren om oorlog te voeren, maar met human resources om er opvoeding en gezondheid te brengen. Deze samenwerking is niet onderworpen aan de ideologie van het land waar leraars en dokters tussenkomen. Dit is ook het geval voor de opening van de medische studies voor talrijke buitenlandse studenten, inbegrepen uit de Verenigde Staten. In de meeste gevallen neemt Cuba de kosten ten laste voor deze jongeren die te arm zijn op deze vorming in eigen land te betalen, maar over de capaciteiten beschikken  om de kennis op te doen en te gebruiken. Er zijn er nu duizenden die vandaag in hun land aan het werk zijn bij de meest uitgesloten bevolkingsgroepen. Miguel D’Escoto, Voorzitter van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, verklaarde terzake over Fidel Castro dat hij het meest solidaire personnage was in het menselijke belang. Hij schrijft solidariteit met daden en engagementen.

“Wij beleven het beste ogenblik van de geschiedenis van Latijns Amerika, een ogenblik waarbij de droom van Bolívar, van Morazán en van Martí geen droom meer blijft, maar zich heeft omgevormd in een verwezenlijkbaar projekt waarvoor wij ons allen kunnen inzetten. En waarom nu? Ik denk dat we oogsten uit het voorbeeld en uit de strijd van Fidel, door het Westen verworpen wegens het prediken van solidariteit. Voor mij, en ik zeg het aan de Verenigde Naties, is hij de wereldheld van de solidariteit”.  

Spijtig dat onze politiekers en onze media hem blijven verwerpen en zijn bedenkingen en kommentaren over wat de wereld vandaag ondergaat verzwijgen. Maar om het even, de volkeren herkennen hem wel, en meer en meer leiders benaderen hem om er raadgevingen en wijsheid te vinden. Zijn invloed overschrijdt de grenzen van Cuba en bereikt de volkeren van Latijns Amerika, Afrika en het Midden Oosten en Azië.

Er komt altijd een ogenblik waarbij de krachten van de waarheid, de autenticiteit en de logica de wolken van de leugen, de manipulatie en de incoherentie doorbreken. Weinig Staatshoofden kunnen wedijveren met de figuur van deze man, drager van een opdracht van solidariteit, humanisme en frisheid.

Fidel, een goede 85e verjaardag. Je blijft voor vele volkeren en talrijke leiders een lichtbaken dat verlicht zonder te verblinden en dat leidt zonder af te wijken van de te volgen weg.

Zaterdag 13 augustus 2011.     
(tekening door de cubaanse kunstenaar José Luis Fariñas).

BREVES DE LA PRENSA CUBANA

Bescherming van de leguanen.

Er werd een studie gestart over de woonomstandigheden van de leguanen, een soort bedreigd met uitsterving, in het Nationaal Park “Jardines de la Reina” (Ciego de Ávila). Men tracht er de risicos te bepalen voor het reptiel dat, niettegenstaande een hoge reproduktiegraad, de volwassen leeftijd niet bereikt. Om de oorzaak van de degradatie van de woonomstandigheden te bepalen moet men de grootte van het toevluchtsoord bestuderen, de morfologie van de individuen, en de kwaliteit van de plantengroei. Door het beschermen van de natuurlijke middelen in de regio zal men een beschermingsprogramma kunnen ontwikkelen, want de degradatie van de woonsomstandigheden is de belangrijkste oorzaak voor de verdwijning van dit reptiel.
Granma, 03/07/2011

Overlijden van Manuel Galbán.

Velen onder ons herinneren zich Manuel Galbán, de guitaarspeler die verschillende jaren optrad in het Vakantiesalon te Brussel om er de Cubastand te bezielen met zijn “Grupo Batey”. Wij hebben hem later teruggevonden op het Festival Couleur Café met de “Vieja Trova Santiaguera”. Manuel Galbán is overleden op 80 jaar, op 7 juli 2011, in Havana.
Hij maakte zijn debuut in Gibara met de vocale groep “Villa Blanca” en, begin van de jaren zestig, in het orkest “Los Zafiros”, waar hij speelt tot in 1972, bij het verdwijnen van de groep. Hij zal dan, met zijn “Grupo Batey”, een goed deel van de wereld afreizen tot in het begin van de jaren 90.
Hij werkt dan met de “Vieja Trova Santiaguera” om uiteindelijk te eindigen bij de ‘Buena Vista Social Club”. Ry Cooder beslist dan de plaat « Mambo sinuendo » uit te brengen met Galbán als vedette. Deze plaat kreeg trouwens in 2004 een Grammy Award als beste album.
Vele vrienden van Cuba zullen zich Manuel Galbán herinneren die, tijdens zijn bezoeken aan België, dikwijls optrad tijdens aktiviteiten van onze vereniging met zijn “Grupo Batey”, en 
met, onder andere, Omara Portuondo en Martin Rojas.
Juventud Rebelde, 07/07/2011
Granma, 08/07/2011

De trein krijgt voorrang.

Het Ministerie van Transport (MINTRANS) dringt aan bij de verschillende cubaanse instellingen om de trein te gebruiken voor het transport van goederen. Het is vandaag het minst dure transportmiddel en het minst vervuilend. Meer en meer goederen die vroeger langs de baan werden vervoerd, doen het nu per trein. Dit is het geval voor cement, zand, bouwmateriaal, ijzerwaren, onverpakte granen, suiker, en andere.
Deze optie kadert in de strategische beslissing belangrijke investeringen te verwezenlijken in de vernieuwing van het spoornet.
Gedurende de eerste semester van 2011 werd 47% van de vracht per spoor afgehandeld.

                                                                                           
Juventud Rebelde, 15/07/2011

Casa del tres.

Het Nationaal Muziekmuseum heeft een tentoonstelling geopend “Por siempre el tres” (De tres voor altijd). De tres, “het” cubaans muziekinstrument, is erkend als Immaterieel Patrimonium van de natie.
De tentoonstelling, die een vaste zaal zal worden van het museum, overloopt meer dan 200 jaar geschiedenis doorheen fotos, historische documenten en instrumenten. Men kan er een tres vinden die eigendom was van Arsenio Rodriguez, of van Alambre Dulce en van Pancho Amat (nationale prijs van de muziek in 2010).
Originele stukken gemaakt door cubaanse ambachtslieden zullen ook tentoongesteld worden. Het geheel is opgedragen aan de nagedachtenis van Orlando Zulueta (Maño), de stichter van de fabriek van muziekinstrumenten Fernando Ortiz.

                                                                                                       
Granma, 07/07/2011

Jong cubaans jazztalent.

Harold López Nussa, jonge cubaanse jazzspeler, neef van Hernán López Nussa, grote jazzpianist, werd in Frankrijk uitgeroepen tot Jazztalent 2011.
Met zijn trio (Ruy Adrián López Nussa, zijn broer, aan de drums en Felipe Cabrera aan de bass) heeft hij deelgenomen aan verschillende festivals in Frankrijk gevolgd door een tour in Zwitserland, Duitsland, Italië, Noorwegen en Holland. Terug in Cuba begeleide hij Omara Portuondo voor haar groot concert van 17 augustus. Hij eindigt nu de soundtrack van de film “Fábula” van Lester Hamlet, alvorens deel te nemen aan een festival in Colombia en een tour te ondernemen in Cuba.
Harold López Nussa studeerde aan het Conservatorium Manuel Saumell in Havana, dan in het Conservatorium Amadeo Roldán, om zijn vorming te vervolmaken in het Hoger Kunstinstituut van Cuba.
Een grondige vorming voor een opkomende ster van de cubaanse jazz.

                                                                                            
Prensa Latina, 20/07/2011

Sabotage van de “Coubre”.

De zoon van een fransman gekwetst bij de sabotage van de “Coubre” (op 4 maart 1960 in de haven van Havana) bezocht Cuba.
Jean François Guillotin, de zoon van één van de zes franse zeelieden gekwetst tijdens de sabotage van de “Coubre”, heeft familieleden van cubaanse slachtoffers van deze aanslag ontmoet.
Jean François was toen 2 jaar oud en vernam later dat zijn vader aan één oor doof was geworden ingevolge de ontploffing. Twee ontploffingen hadden plaats, de tweede terwijl hulp gebracht werd aan de slachtoffers van de eerste.Een honderdtal doden en 200 gekwetsten werden het slachtoffer van deze agressie door de CIA.
Jean Guy Allard, vorser en journalist, vermelde dat de cubaanse overheid en de franse ambassade in Cuba samenwerken om de feiten van de aanslag verder op te klaren, en dat Jean François hier zou kunnen toe bijdragen want zijn familie beschikt over documenten uit die tijd van de  Compagnie Générale Transatlantique, die in principe pas 150 jaar na de feiten mogen vrijgegeven worden.

                                                                                                  
Vanguardia, 11/08/2011

Playa Giron.

De VS hebben documenten van de CIA vrijgegeven, tot nu toe top secret, en recent gedeclasseerd.Het gaat om vier boekdelen, verschillende honderden bladzijden, een rijke infobron voor de studie van de geschiedenis van de invasie van de Varkensbaai en haar gevolgen. De eerste elementen bevestigen de info die Cuba reeds lang bekend maakte, maar die als propaganda werden bestempeld. Nu zijn de feiten bevestigd door de bronnen van de auteurs van de invasie, zoals de moordpogingen op Fidel, de toelating om napalm te gebruiken, de georganiseerde samenwerking met de maffia, enz.

                                                                                                       
Escambray, 01/08/2011

Granma, 16/08/2011

Pernod Ricard blijft niet bij de pakken zitten.

De groep Pernod Ricard deelde mede dat de juridische strijd tgen het misbruik van de naam Havana Club, door Bacardi in de VS, verder gaat. In zijn mededeling klaagt de groep over het feit dat het Gerechtshof van Philadelphia geen oor heeft voor de klachten van het publiek.
Verschillende onderzoeken, op verschillende ogenblikken, bevestigen dat de gebruikers ontevreden zijn over de commercialisering van een rum die de kwaliteiten van de echte Havana Club niet heeft.
Ian Fitz Simons, juridisch directeur van Pernod Ricard, verklaarde te willen doorgaan met de juridische procedures  om te komen tot echte concurrentievoorwaarden op de noord-amerikaanse markt, waar het merk Havana Club sinds 1976 geregistreerd is.
De verspreiding in de VS is onmogelijk gemaakt door de economische blokkade, terwijl de rum Havana Club in meer dan 120 landen verkocht wordt door de joint venture Pernod Ricard en Corporación Cuba Ron. De WHO heeft reeds in 2002 het misbruik van het merk Havana Club door Bacardi aan de kaak gesteld.

                                                                                                      
Granma, 06/08/2011

La Trova Cubana.

De trova, muziekale stijl met diverse takken, klassieke, nueva of novisima, wordt door het platenproductiebedrijf EGREM in de bloemetjes gezet.
In Cuba zijn de trovadores overal bekend en in verschillende steden zijn er “Casas de la Trova” die beroeps- en amateurkunstenaars ontvangen.
EGREM kondigt een CD aan met 100 trovastukken : “Trova : 100 temas”. Worden erin opgenomen, onder vele anderen, Silvio Rodriguez, Pablo Milanes, Noel Nicola, Vicente Feliú, Sara González, Pedro Luis Ferrer, Eduardo Ramos, Amaury Pérez, Carlos Alfonso, Gerardo Alfonso, Xiomara Laugart, Santiaguito Feliú, Donato Poveda, Polito Ibañez, Kiki Corona, Liuba María Hevia, Raúl Torres en Frank Delgado. Meer recente kunstenaars komen ook aan bod : Rita del Prado, Heidi Igualada, Diego Cano, Roly Berrio, Eduardo Sosa, Fidel Díaz, Adrián Berazaín, William Vivanco, Kelvis Ochoa, Descemer Bueno en Ray Frenández.
Een mooi geschenk om te geven, of zichzelf te vertroetelen.

                                                                                                      
Tribuna, 25/08/2011

Luchtvaartroute tussen Puerto Rico en Cuba.

27 augustus 2011 is de opening van een commerciële vlucht tussen Puerto Rico en Cuba een werkelijkheid, tussen de luchthaven van Isla Grande van San Juan en Santiago de Cuba. Deze vlucht heropent een route gesloten door een halve eeuw blokkade vanwege de VS. De vlucht wordt uitgevoerd door de cubaanse firma Cuba Travel Service (CTS) met een toestel ATR-70 van de maatschappij American Eagle.
De eerste klanten zijn vooral personen van cubaanse afkomst die hun familie op het eiland komen bezoeken. Elizza Cabezas, die CTS vertegenwoordigt, legde uit dat één à zes weken nodig zijn om een visum en de toelating om naar Cuba te reizen te bekomen, nog steeds afhankelijk van de goodwill van de VS.

                                                                                         
Juventud Rebelde, 27/08/2011

PROYECTO BRUSELAS

Feest van de Cubaanse Kultuur in Evere (van 20/10 tot 04/11/2011).

Wij hadden reeds in 2007, van 18 tot 20 oktober, Viva Cuba ingericht, een festival van cubaanse kultuur, in samenwerking met het Kultureel Centrum van Evere en de vereniging van Cubanen in België. Op het programma : 3 feestdagen met de vertoning van 10 films en documentaires, een concert van de groep Tumbao Cubano, twee tentoostellingen (een cubaanse schilder en een selectie van filmaffiches), een avond ten voordele van een 11.11.11-projekt  in Cuba. Dit alles met de steun van de afdeling ontwikkelingssamenwerking van de gemeente Evere.

Deze keer is de afspraak van 20 oktober tot 4 november 2011, in het Gemeentehuis, voor een ontdekkingsreis van Cuba doorheen zijn kultuur. Ziehier een overzicht van het programma :

Tentoonstelling van onze volledige verzameling filmaffiches (37 stuk), toegangkelijk op de openingsuren van het gemeentehuis, vertoning van twee documentaires over Cuba en concert door een cubaanse groep.

Op 20/10/2011 – Viering van de dag van de Cubaanse Kultuur.

Om 19 u30 – Señor Marka (2008 – documentaire van 52 minuten).
Een muzikale road movie, live en glimlachend waar Marka de filmmaker wordt van zijn belgo-cubaanse tour.
Gevolgd door een drink en de vernissage van de tentoonstelling.
In aanwezigheid van Marka en vertegenwoordigers van de Cubaanse Ambassade in België.

Op 25/10/2011 – Cine debatavond.

Om 19u30 – De Zon, de nieuwe petroleum van Cuba (door Anne Delstanche – 2010 – documentaire van 52 minuten). Cuba richt zich zonder aarzelen  naar alternatieve energiebronnen, en beschikt zelfs over een eigen fabriek van zonnepanelen en zijn eigen technologie.
Is een energetische onafhankelijkheid denkbaar op middellange termijn ?
De realisator, Anne Delstanche zal aanwezig zijn evenals leden van de Cubaanse Ambassade. Een vriendschapsdrink zal aangeboden worden door de gemeente Evere.

Op 4/11/2011 – slotavond met het concert van een cubaanse groep.

De Vrienden van Cuba bieden een cubaanse cocktail aan aan de aanwezigen.

Het definitieve programma zal opgenomen worden op onze website www.cubamigos.be.
Wij danken nu reeds Mw. Dominique Clajot (Schepen van Kultuur), Mw. Daphné Leclef (Dienstchef van het departement Opvoeding en Ontspanning), de gemeente Evere en de Ambassade van Cuba in België voor hun steun en hun medewerking.

Wij hopen u talrijk te mogen ontmoeten.

Praktische info : Ontdek Cuba doorheen zijn kultuur.
Van 20 oktober tot 4 november 2011.
Gemeentehuis van Evere.
S. Hoedemaekerssquare, 10
1140       Evere

Moncada: 30 juli 2011 ) VVC Luik (XI e uitgave).

In 2000 werd de eerste herdenking van de Moncada  in Luik ingericht door de VVC, in samenwerking met de ULDP en het Kultureel Centrum Chili.
Het is na zo een herdenking, dank zij de Vrienden van Cuba Luik, dat mijn nieuwsgierigheid er mij toe bracht opzoekingen te doen over deze symbolische daad. Ik ga u hier zeker niet de geschiedenis geven van “26 juli 1953”, datum van de aanval op de Moncada kazerne door de revolutionaire krachten onder de leiding van Fidel en Raúl. Zelfs als die aanval een mislukking werd, weten wij vandaag dat het de aanloop was naar de overwinning van de revolutie (december 1959). Kameraden historici zullen dit veel beter uitleggen dan ikzelf.

Zaterdag 30 juli 2011.
Onthaal, sfeer, vriendschap, solidariteit en alle waarden verbonden aan het symbool van deze viering waren tegenwoordig. Dank zij de energie, de overtuigingskracht van een ploeg en de deelname van een steeds talrijker publiek, warm, sympatiek en “sympatiserend” (want niet noodzakelijk lid van de VVC).
Wij bedanken, zonder enige zin voor de hiërarchie (in een cubaanse sfeer) :
Anita en Alban (Chili) die zorgden voor een maaltijd met Andessmaak, en een greintje pimienta uit de Caraïben.
Guido (St Vith), onze vertegenwoordiger op de Raad van Bestuur, die een rijke toespraak bracht waarin hij onze hulp aan Cuba en onze gebondenheid aan de uitdagingen die het eiland het hoofd moet bieden in de kijk stelde.
Jorge L. Alfonzo Ramos (conseiller op de Ambassade) : voor de eerste keer op bezoek in Luik, die ons in een perfekt frans (met een vleugje accent) zijn emotie en erkenning mededeelde en ons in enkele woorden informeerde over de toestand in Cuba, onder andere de grondige hervormingen op economisch vlak doorgevoerd door de regering met de steun van de bevolking.
Patrick, Marc, Jacqueline en andere prachtige inrichters, die het mij niet kwalijk zullen nemen te vermelden dat Luik nu beschikt over een kleine cubaanse gemeenschap die verbroedert met chileense gemeenschap (niet vergeten 1973) de spaanse gemeenschap (niet vergeten 1936) en de echte luikenaars (1e, 2e, 3e generatie : wij zijn allemaal kinderen van de immigratie).

Fotos van de aktiviteit : http://picasaweb.google.com/11414873461528198529/Moncada2011

Het tweede deel van dit artikel wou ik speciaal richten naat Tikal, de muzikale groep die ons sinds jaren begeleid bij deze viering. Hun trouw bracht er mij toe ze speciaal in de kijker te zetten.
Volgens Jorge Salazar, de meest introverte van de groep die ik een beetje onheus behandelde om info te verkrijgen, zou de kern van de groep in Chili gestart zijn in de jaren 80. Hij gaf uiteindelijk toch toe dat hij een beetje de ziel, de poeet was van Tikal.
De groep die nu reeds 15 jaar in Luik speelt telt twee broers : Patricio (de oudste) en Hugo Valdebenito. Zij zijn niet alleen “schandalig mooi” maar brengen ook magistrale uitvoeringen van de muziek van de Andes, met Caraïbische son invloeden en zelfs voor de luikse oren het oude italiaans succes Volare, steeds meegzongen door een overtuigd publiek. Zij vergeten zeker niet dat ze bij de vrienden van Cuba zijn en brengen “Hasta siempre Comandante”.
Ik ben dan toch verrast als Jorge mij vertelt dat de stichter van de groep de jonge Hugo is.
Om het even, wij houden ervan en zeker sinds de twee broers het goede idee hadden te trouwen met twee prachtige Mexicaanse muzikanten : Alma Gongora en Martha Carlin.

Dit was geen reclame, maar de spelers verdienen de titel van « ambassadeur van Cuba » bij de regio Luik.
Om alles te weten over Tikal : http://tikal-music.de

                                                                                                Liliane Stadler