Actualidad

Cubanen bouwen Santiago terug op na de orkaan Sandy
De arbeidersmacht belet dat niemand aan zijn lot wordt overgelaten.

Santiago de Cuba, 27 november 2012
Na de verwoestingen van de doorgang van de orkaan Sandy, op 25 oktober, in Santiago, hebben de werkkrachten hun inspanningen verenigd . Snel en massaal hebben zij zich georganiseerd om de straten te ontruimen, de basisdiensten terug op te starten en de woningen en beschadigde scholen te herstellen.

Zij hebben zich gemobiliseerd doorheen hun massaorganisaties en kregen de actieve steun van hun regering, een arbeidersregering, op alle niveaux. Het Oostelijk leger van de Revolutionaire Strijdkrachten van Cuba speelde een fundamentele rol in deze collectieve inspanning, vooral in de zware arbeid van het opruimen van tonnen puin.

Amper één maand later is bijna al het puin opgeruimd en de electriciteit is hersteld. De scholen en de burelen zijn terug open, de normale handel is herstart en een georganiseerde collectieve inspanning is aan gang om de woningen terug op te bouwen. Niemand is aan zijn lot overgelaten.

Op 25 november kon een brigade van 3.000 electriciteitsarbeiders, afkomstig uit gans het land, Santiago verlaten na de opdracht te hebben afgewerkt. Zij werkten 12 uur per dag, of zelfs meer, dag na dag, tot de volledige herindienststelling van de electriciteit.

« Wij hebben hier een enorme solidariteitsuiting gezien », zei Pedro Miranda, voorzitter van de provinciale delegatie van het Cubaans Instituut voor Vriendschap met de Volkeren (ICAP), die het bezoek van de journalisten van de Militant aan sommige van de meest getroffen wijken van de stad mogelijk maakte. 

De orkaan verwoest Santiago
De orkaan teisterde het oosten van Cuba en vooral Santiago, de tweede belangrijkste stad van Cuba, na Havana, met zijn half miljoen inwoners. Volgens Miranda werden ongeveer 133.000 woningen getroffen, onherstelbaar voor een groot deel, vooral in de overstroomde wijken langs de kust, zoals Siboney. De regios van de provincies Holguín en Guantánamo hebben ook zware schade ondergaan. In Santiago vielen negen doden, en twee in Guantánamo, 80 kilometer verder, vertelde Miranda. De geordende evacuatie van tienduizenden mensen, voor de orkaan, heeft vele andere levens gered. Maar het aantal slachtoffers is relatief hoog voor Cuba, te wijten aan de kracht van de orkaan, sinds heel lang geleden niet meer voorgekomen in Santiago. Vele mensen hebben onderschat wat op hen afkwam.

In San Pedrito, één van de hardst getroffen arbeiderswijken, was de heropbouw evident, overal, van het herstellen van gebouwen tot de arbeidersbrigades die het telefoonverkeer herstelden. Aan de ingang van elk openbaar gebouw is er controle op het handenwassen en het spoelen van de schoenen in een chlooroplossing, als preventiemaatregel tegen ziektes, vooral cholera. Leiders van deze wijk vertelden ons dat choleragevallen werden opgespoord sinds de doorgang van de orkaan.

Wij hebben het lokaal bezocht van de Volksraad, een overheidsinstelling die vertegenwoordigers van de massaorganisaties omvat. Het lokaal is omgevormd tot coördinatiecentrum waar de inwoners van de wijk zich aanmelden voor de opgave van de schade en om hulp te krijgen met bouwmateriaal, etenswaren en andere basisbehoeften. Madelín Mendoza, voorzitster van de Volksraad, verklaarde dat op 22 na de 3.000 woningen van San Pedrito beschadigd zijn, waaronder meer dan 550 volledig vernield.

In het lokaal gaan de inwoners die zich inschrijven om bouwmateriaal te bekomen, van de ene werkpost naar de andere. Eerste post is inschrijving, tweede post hulp voor een schatting van de nodige materialen en hun kost. Op de derde post bekijkt een sociaal assistent met hen hun financiële toestand en wat zij kunnen verwezenlijken. Vierde post : toekenning van leningen door een bankvertegenwoordiger.

In de getroffen zones worden alle bouwmaterialen verkocht aan halve prijs, met staatssubsidies, vertelt Mendoza. Elkeen die geen middelen ter beschikking heeft kan ter plaatse een lening bekomen, terugbetaalbaar op tien jaar. De meest behoeftige gezinnen krijgen de materialen gratis.

Arbeiderssolidariteit
Ploegen van de Volksraad bezoeken de woningen om de noden te evalueren. De inwoners krijgen de vogende dag een antwoord en kunnen hun materiaal ophalen in een dichtbijgelegen magazijn. « Wij hebben 2.600 woningen bezocht » verklaarde Antonio Benítez, die op het coördinatiecentrum werkt.

De Raad richt ook vrijwilligersbrigades in, met bouwarbeiders, om de inwoners te helpen bij het herstellen van daken, metselwerk, loodgieterij en noem maar op.

« Mensen uit andere wijken en andere provincies zijn ons komen helpen », zegt Mendoza. « De inwoners van San Pedrito hebben hun eten en koffie aangeboden ».

« Vanaf de eerste dag was er hulp van de buren, vertelde Laudelina Ramos, een onderwijzeres die haar aanvraag voor hulp bij het herstel van haar huis aan het invullen was.

Bij het uitleggen van de heropbouw in de stad melde Pedro Miranda dat de president, Raúl Castro, zeer snel na de doortocht van de orkaan in Santiago was aangekomen en gedurende meerdere dagen gebleven was om de heropbouw te steunen en te helpen op punt stellen. José Machado Ventura, de vice-president bezocht de geteisterde zones in Santiago en in Holguín. Dit had een grote impact en versterkte de moraal en het vertrouwen bij de bevolking, verklaarde hij.

In Cuba werd de belofte « niemand zal aan zijn lot worden overgelaten » een werkelijkheid dank zij de inspanning van miljoenen arbeiders, ingericht en geleid door de organen van hun nationale, provinciale en lokale regeringen.

Róger CALERO en Martin KOPPEL
(vertaald uit het tijdschrift El Militante, 19 december 2012)

Actualidad

De U.N.O. en de VS-blokkade tegen Cuba
Het ritueel bestaat sinds 1992. Voor de 21e keer, op 5 november 2012, stemde de Algemene Vergadering van de UNO de veroordeling van de blokkade : « de noodzaak een einde te stellen aan de economische, commerciële en financiële blokkade uitgeoefend door de Verenigde Staten van Amerika tegen Cuba », dit jaar met 188 stemmen voor (een maximum), twee onthoudingen (Marshall-eilanden en Micronesië) en drie stemmen tegen (VSA, Israel en Palau). De drie kleine staten tellen samen voor de helft van het Groot Hertogdom Luxemburg. Interessant : op 16 augustus werd een verslatg van de UNO bekend gemaakt, als bijlage bij het ontwerp van resolutie, en dat in 153 paginas de houding weergeeft van de Staten en de 26 (!) Agentschappen van de UNO (ingevolge een verwachting die vorig jaar werd uitgedrukt). Het document geeft een détailvisie van de blokkade : laat het ons overlopen.

Zo vernemen wij (citaten of resumés van de franse versie van het verslag):

*dat de Internationale Unie voor Telecommunicaties sinds jaren onderzoek voert over de storingen van twee cubaanse radiostations die uitzenden vanaf een vliegtuig van de amerikaanse regering, en een nieuw onderzoek start naar nieuwe storingsgegevens door een VS-regeringsvliegtuig, dit keer op de FM-band ;

*dat het Programma UNO-Woning voor een efficiëntere actie, een regelmatige bevoorrading in materialen en ingevoerde bouwwerktuigen wenst, evenals het gebruik van gebreveteerde produkten afkomstig uit de VS, de versoepelde toegang tot energieën en energiebesparende technieken, produkten en uitrustingen voor de waterreiniging, het oplossen van de lopende conflicten met VS burgers of genaturaliseerde cubanen om het gebruik of de herstelling van belangrijke uitrustingen te verbeteren en voor de coherentie van het immobiliënplan, het toekennen van visa om uitwisselingen mogelijk te maken tussen woningspecialisten. Wij vernemen ook dat UNO-Woning de ereprijs 2011 heeft overhandigd aan het « Centro de Investigación y Desarollo de Estructuras y Materiales (CIDEM », dat een nieuwe weg heeft uitgestippeld inzake hulp voor goedkope bouwmaterialen, met een lage energieconsumptie en zonder gevaar voor de opmgeving : tienduizenden ecologische woningen werden gebouwd, met vloeren, daken en muren gemaakt uit lokale materialen in het kader van een lage energieproductie, en met de opening van nieuwe arbeidspersprectieven ;

*dat het geheel van de Caraïben, het VS gedeelte inbegrepen, getroffen is door de blokkade volgens het Programma van de Verenigde Naties voor het milieu, door het systematisch uitsluiten van Cuba in de beschermingsprogrammas van gevoelige natuurlijke streken indien ze gesteund zijn door de VS ; de coherentie en de beheersmethode van de transnationale groepen zijn erdoor getroffen, evenals de ecosystemen die gemeenschappelijk zijn aan Cuba en de VS : migrerende vogels, onderzeese flaura en fauna ; zelfs in de « zuid-zuid »-projekten met Jamaïca, Haïti en de Dominikaanse Republiek verstoord het gebrek aan toegang van Cuba aan de recente technologie het verzamelen van gegevens en hun localisatie ; de blokkade belemmert tevens de besparingsprogrammas « revolutie in de energie » en het recycleren van afval toegepast door Cuba, door het land toegang te beletten tot technologieën die bestanddelen bevatten afkomstig uit de VS ; Cuba kan zijn produkten uit de biotechnologie, de ecologie en de bescherming van het milieu niet verkopen in de VS, domeinen waar het land aan de spits staat volgens internationale normen ; de cubaanse experten zijn beperkt in hun bewegingsvrijheid en in de toegang tot wetenschappelijke gegevens uit tijdschriften en websites die in de VS worden uitgegeven, en dus ook in de opfrissing van hun kennis over de internationale akkoorden inzake natuurbescherming ; de opzoekingen naar petroleum in de Golf van Mexico door de VS en door Cuba in hun gemeenschappelijke maritieme zone kan geen rekening houden met een eventueel impact op het leefmilieu, nochtans dringend nodig na de ramp van 2010 ; een samenwerking van de twee landen inzake vooruitzichten inzake orkanen zou positief zijn voor alle landen uit de zone ; de VS blokkeren de cubaanse projekten die ingediend worden bij het Fonds voor het wereldmilieu, daar waar het land ruim erkend wordt voor zijn engegement en 9e geklasserd is door de Universiteiten van Yale en Columbia vogens hun performantie-index inzake milieu ; ook de toegang tot inetrnationale financiering is door de blokkade vermoeilijkt ;

*Dat de blokkade de menselijke ontwikkeling in het land belemmert is wel bekend, maar het Programma van de VN voor de ontwikkeling, dat deze aspekten benadert, verduidelijkt bvb. dat projecten die een aanzienlijke vertraging hebben opgelopen om noodzakelijke produkten te bekomen, de uitvoering van de aktiviteiten en de resultaten ervan hebben vermoeilijkt (dit was het geval van alle projekten verbonden aan de voedselvoorziening, met een lange en complexe procedure voor het vinden en invoeren van landbouwprodukten, irrigatiesystemen, landbouwmachines en werktuigen) met als gevolg dat de budgetten en nieuwe projecten een supplementaire duur moeten invoeren voor de aankopen, en meer krediten moeten vrijmaken in de fondsen van de donatoren om de hogere kosten het hoofd te bieden, kredieten die hadden kunnen gebruikt worden voor ontwikkelingsprogrammas ; dat de projecten gefinancierd door het Wereldfonds voor het bestrijden van AIDS, de tuberculose en het paludisme, waarvan de PNUD de belangrijkste partner is, toelaten geneesmiddelen, reactieven en laboratoriummateriaal te leveren die de 13.169 personen helpen die met AIDS leven. Zij worden hier gekocht bij derden en bij verkopers die hogere prijzen toepassen dan deze van de internationale markt. De beperkingen door de blokkade vermoeilijken zelfs de aankopen in het kader van institutionele akkoorden van de PNUD op lange termijn met internationale leveranciers wanneer de produkten of een bestanddeel ervan in de VS gemaakt worden (vb. De Ritonavir, waarop 500 volwassenen en 26 kinderen wachten, afhankelijk van een toelating van de VS, met de bedreiging van een gevaarlijke onderbreking van de behandeling) ; Het bureau van de PNUD in Cuba schat de meerkost voor zijn werking op 15%, zonder tre spreken van de vertyragingen die zijn werking bemoeilijken (talrijke tuseenpersonen, geen gebruik van de VS-dollar en VS-banken) daar waar de positieve samenwerking van Cuba op lange termijn het land zou moeten bevoordeligen t.o.v. Collegas in andere landen ;

*dat een verhoging van de transportkosten voor het Wereldvoedselprogrammawordt vastgesteld, aangezien de schepen die goederen naar Cuba vervoeren meestal een halte moeten maken in een buurland om over te schepen en dat, daarenboven, elk schip dat aanlegt in een cubaanse haven gedurende de volgende 120 dagen verboden is in de Verenigde Staten ;

*dat, volgens de Internationale Vereniging van het Toerisme, 13 miljoen amerikaanse toeristen naar de Caraïben reizden (inbegrepen de mexicaanse Caraïben) en slechts 70 000 naar Cuba, wegens de beperkingen van de blokkade, en dat (rekeninge houdend met een schatting van 15% van het totaal) 

2 miljoen amerikaanse toeristen naar Cuba hadden kunnen reizen in 2011, wat een opbrengst had gegeven van 1,95 milliard dollar voor het cubaanse toerisme ; dat de cruiseoperatoren, allen noordamerikaanse, schatten een miljoen potentiële toeristen te verliezen en Cuba te beroven van 80 miljoen dollar verkoop van goederen en diensten ; zonder te spreken over de privéverkeer, het niet deelnemen aan wedstrijden, enz. ; dat het reservatie- en betalingssysteem via internet belemmert wordt, evenals de reclame op de sites, en dat de financiële verrichtingen met Cuba overgetaxeerd worden door de banken die een hoog risico inschatten ; dat de ingevoerde hotelbenodigdheden duurder zijn en moelijker te bekomen ;

*Dat de blokkade een vermenigvuldigingseffect heeft voor de cubaanse bevolking door een beperking van de basissanitaire diensten (dus levensomstandigheden : drinkbaar water, zuivering, enz.),de toegang tot zorgen en de kost van gewone geneesmiddelen, volgens de Wereldgezondheidsorganisatie ; dat de cubaanse wetenschappelijke milieus gestraft zijn, niettegenstaande de erkende uitstekende prestaties van het land inzake research en innnovatie op wetenschappelijk vlak (…) .

Wij moeten hier deze « beperkte » syntese stoppen, wegens plaatsgebrek in ons bulletin (u zag er slechts een derde van). Op de website Cubamigos kan u een meer uitgebreide versie vinden van de schade die de blokkade veroorzaakt in het dagelijkse leven van de cubanen ;

En daaraan nog toevoegen dat de pers in dienst van het grootkapitaal en het VS-imperium ons overspeolt met berichten dat de criminele en onwettelijke blokkade afbrokkeld en dat de economische uitwisselingen van Cuba met de wereld zich normaliseren !

Gilbert

Historia

El Caballero de París

« Ik ben een fijne lans, een grote musketier, een grote heer onder de heren. Het is duidelijk. Ik ben een echte, een daadwerkelijke Caballero de París, piraat met de mannen, hoffelijk met de dames, prins van de vrede, goddelijke keizer en koning van de wereld ».

Zo sprak één van de volkslegendes van Havana. Hij heeft nu een standbeeld op de hoek voor de Basiliek van het Klooster van Sint Franciscus van Assise, en sinds december loopt een musical over zijn leven in Havana.

Op een avond van juli 1981, tijdens een avondmaal met cubaanse vrienden in de Bodeguita del Medio, hebben wij hem ontmoet.

Iedereen in Havana kende hem, begroette hem, ontving hem. Maar wie was nu de Caballero de París ?

Zijn naam was José María López Lledin, geboren in Fonsagrada, provincie Lugo, in Spanje, op 30/12/1899. Hij kwam aan in Havana in 1913. Hij sterft er op 11 juli 1985 in het psychiatrisch hospitaal van Havana. Zijn behandelende psycjater vertelt : « Hij was zo levend, zo nobel en nochtans bevatte de omslag die hij mij gaf de meest eenvoudige schatten. Een dessertlepeltje, persuittreksels over Caruso, een muntstuk van 25 centavos uit Venezuela, een kaart van een masseuse voor thuisverzorging, beelden van heiligen, enkele fotos, beelden van de Madonna van Lourdes, arme beschadigde voorwerpen die hij bijhield,tegen alles in ».

Hij doorkruiste de straten van Havana, eeuwige vagabond, in het zwart gekleed, met een cape, door winter en zomer, met een zak vol papieren en zijn schaarse persoonlijke zaken, met een lange baard en zijn witte haren tot op zijn schouders. 

Kind van een grote familie (elf broers en zusters) is hij de enige die leert lezen en schrijven en hij gaat naar school tot zijn vijftiende. Verliefd op een doktersdochter die heel jong sterft, zweert hij nooit te trouwen. In Havana aangekomen werkt hij in een bloemenzaak, in een boekenwinkel, in een advokatenbureau, terwijl hij enkele studies volgt.

De omstandigheden die leiden tot zijn dementie zijn omstreden en verschillende versies doen de ronde. Hij zou beticht geweest zijn van de verkoop van valse loterijbiljetten, of hij zou aangehouden zijn wegens zijn aanwezigheid op een moordzaak. Of een jaloerse echtgenoot zou hem verklikt hebben voor diefstal. Of hij zou de juwelen van een rijke dame gestolen hebben. Wat is de juiste versie ? Wie weet, in elk geval wordt hij opgesloten in de Castillo del Principe en zinkt hij weg in de dementie.

Zijn dooltocht start in 1928. Zonder rust doorloopt hij de straten en de parken van Havana. Soms klopt hij aan een deur om een kaartje af te geven met woorden zonder zin, maar steeds zonder schooien.

Na 50 jaar zwerven, op initiatief van Celia Sánchez Manduley, beslist men hem op te nemen in het psychiatrisch ziekenhuis van Havana, waar hij rustig zijn leven verder zet, vrij om te wandelen waar hij het wou, nog steeds met zijn kostuum en zijn cape.

Nog vandaag herinneren de bewoners van Havana zich die vriendelijke man, goed opgevoed, zeer beleefd, iedereen groetend en sprekend over zijn levensfilosofie, de religie, de politiek, de dagelijkse gebeurtenissen. Hij aanvaarde enkel geld van mensen die hij kende en gaf hen, als tegenprestatie, een zinloos voorwerp.

De oorsprong van zijn zijn bijnaam « El Caballero de París » is even duister als de redenen voor zijn dementie. Soms vertelde hij dat hij uit een franse roman kwam, ofwel verwees hij naar de Paseo del Prado die hij « muy parisien » vond, dat hij een musketier was, een piraat en de ridder van Lagardère. Sommigen beweren dat hij gewerkt heeft in het restaurant « París » en dat de klanten hem Caballero de París hadden gedoopt.

Soms werd hij aangehouden voor landloperij en daarenboven geschoren, kaal geknipt en gewassen. Deze feiten veroorzaakten een zodanige hetze bij de bevolking dat hij zonder wijl werd vrijgelaten.

Bij de triomf van de revolutie verlieten zijn broers en zusters het land en de Caballero was de enige van de familie om in Havana te blijven waar hij zijn dooltocht verder zette.

Zijn legende gaf zelfs aanleiding tot liedjes, zoals dat van Antonio María Romeu « Mira quien viene por ahí, el Caballero de París ».

En zo trad hij toe tot de groep populaire en folkloristische figuren van Havana, zoals « Bigote de Gato » en « La Marquesa ».

Om af te sluiten nog enkele citaten van de Caballero, waar hij over zichzelf spreekt :

« Iedereen kent mij. Ik ben de wandelende legende, de heilige traditie die de straten doorloopt. Degenen die mij bekritiseren beledigen mij en geringschatten mij, zij zullen nooit weten wat in de grond van mijn hart leeft. Die huichelaars miskennen de immense glorie, de diepe emotie die men kan voelen wanneer men zegt : ik ben de Caballero de París. »

« Ik eet drie maaltijden per dag. Ik heb bewonderaars van mijn theorie die insprengen voor mijn noden. Ik heb nooit geschooid. Goden zetten zich niet op hun knieën. »

« Ik ben een man die slechts van ver geniet van de zon. De zon voedt goed. Indien de politiekers leerden zich te voeden van de zon, dan zou het geld van Cuba gered zijn ».

Freddy Tack 

Bronnen :

-Yo soy el Caballero de París, van Luis Calzadilla.

-El Caballero de París, artikel van cubagenweb.org.

-Insolite. Le Chevalier de Paris, door Luis Calzadilla Fierro (cubania.com).

-Escultura del Caballero de París en La Habana Vieja, door MiriamValdés Casamayor (Tribuna de La Habana, 18/04/2012).

-Por el loco más cuerdo que se haya conocido, door Ana María Dominguez Cruz (Cubahora, 29/09/2012).

BREVES

Spijtig dat president Obama nog steeds zo slecht is bijgestaan en ingelicht.

Verklaring van Josefina Vidal, Directrice Verenigde Staten van de MINREX (Ministerie van Buitenlandse Zaken).

« De Verenigde Staten zullen altijd kunnen rekenen op de bereidheid van het cubaanse volk en de cubaanse regering om werk te maken van de vooruitgang in bilaterale betrekkingen.

Spijtig genoeg is president Obama nog altijd slecht bijgestaan en slecht ingelicht over de cubaanse werkelijkheid en over de wens van zijn eigen bevolking, die een normalisering van onze banden wenst. Cuba is een land dat verandert en vooruit gaat. Het enige dat in 50 jaar niet veranderde is de politiek van de Verenigde Staten ».

Cubadebate, 01/02/2013

Yo sí puedo

De cubaanse alfabetisatiemethode « Yo sí puedo » (Ja, ik kan) wordt nog steeds met succes toegepast.

In Haïti, sinds de invoering van de methode, in augustus 2010, hebben 150.216 personen van meer dan 15 jaar de vorming beëindigt.

In Bolivia, van 2006 tot 2012, genoten 824.101 personen van de vorming, waarvan 70% vrouwen. Heden volgen 154.700 personen een post alfabetisatie vorming in scholen, gevangenissen, educatieve eenheden, militaire eenheden, wijken, kerken en landbouwvakbonden.

De cubaanse methode, gebruikt in verschillende landen in de wereld en beschikbaar in talrijke talen, noodzaakt drie maanden vorming en heeft de alfabetisatie mogelijk gemaakt van miljoenen mensen.

Granma, 07/09/2012 en 10/09/2012

Eusebio Leal doet een oproep voor het redden van culinaire tradities

Eusebio Leal, de Historicus van Havana, heeft een oproep gericht tot de handelssector en de gastronomische sector om het aantal en de variëteit te verhogen van nationale produkten, teneinde de culinaire tradities te redden.

Hij drong aan op de talrijke specialiteiten die bestaan in de diverse regios van het land, op basis van nationale produkten, die men zelden terugvind in de offerte aan de bevolking en aan de toeristen.

Hij roept bijgevolg op voor de redding en de promotie van de cubaanse culinaire tradities.

Tribuna de La Habana, 19/11/2012

Nieuws van de noorderbuur

Subversieve videospelletjes

Het Staatsdepartement van de Verenigde Staten heeft een budget vrijgemaakt van 700.000$ voor de uitvinder van een videospel dat een « kritische geest » schept bij de cubaanse jeugd teneinde « wijzigingen in de maatschappij » te veroorzaken.

Dit projekt is een hoofdstuk uit een document dat 4,2 miljoen$ voorziet voor bedrijven en organisaties die handel voeren in de subversie tegen Cuba. Een miljoen dollar wordt voorbehouden voor kunstenaars, dichters, musici en schrijvers die dit doel nastreven.

Granma, 08/09/2012

Hoger Gerechtshof

Het Hoger Gerechtshof van de Verenigde Staten heeft een omstreden wet bevestigd, uitgevaardigd door de Staat Florida, die studenten en professoren van de staat en openbare scholen een verbod oplegt om naar Cuba te reizen.

In 2008 had Patricia Seitz, Districtrechter, deze wet ongrondwettelijk verklaard.

Charlie Crist, toen goeverneur van Florida en Bill McCollum, ex-procureur-generaal, hadden beroep ingediend tegen de beslissing van Seitz.

Granma, 13/08/2012

Los Van Van, ongewenst in Puerto Rico

De optredens van de groep Los Van Van, voorzien in oktober 2012 in Puerto Rico, werden afgelast.

Het Staatsdepartement van de Verenigde Staten weigerde de toekenning van een visa aan Samuel Formell, drummer en musicaal directeur van de bekende cubaanse band, wereldwijd beroemd.

Granma, 02/10/2012

De planten vieren feest

Van 20 tot 24 maart loopt het Nationaal Festival van de Planten, in de Nationale Plantentuin, ter gelegenheid van de 45e verjaardag van de stichting van de tuin.

Aangeboden aktiviteiten : opvoeding voor het milieu, om bij het publiek de kennis te verhogen van de diversiteit van de planten en hun verzorging. De aktiviteit zal bijdragen tot uitwisselingen inzake kweektechnieken.

Op het programma : voordrachten, wetenschappelijke workshops, wedstrijden, fototentoonstellingen en tentoonstellingen plastiche kunsten. En uiteraard tentoonstellingen van planten en verkoop van sierplanten.

Tribuna de La Habana, 06/02/2013

De Verenigde Naties erkennen het cubaanse preventie- en behandelingsmodel van natuurlijke catastrofen.

Margareta Wahlström, speciale vertegenwoordiger van de VN voor het beperken van de risicos van catyastrophen, heeft het cubaanse model van bestrijding van natuurlijke catastrophen erkend. Zij heeft het eiland aangemoedigd om dit model te behouden, kort na de doorgang van de orkaan Sandy.

Volgens Wahlström is Cuba altijd een model geweest in de confrontatie van catastrophen en ontwikkelde het land een merkwaardige organisatie van het volk en van de regering bij het bestrijden van orkanen.

Prensa Latina, 23/11/2012

De oudste lijkwagen in de wereld ?

In Mayarí, provincie Holguín, is nog steeds een lijkwagen uit 1928 in dienst.

Het gaat om een 84 jaren oude Ford die nog steeds trouwe diensten levert, daar waar een welverdiende rust in één of ander museum een recht zou zijn.

Omschreven als een juweeltje van de autowereld, maakt deze lijkwagen deel uit van het cubaans patrimonium en is waarschijnlijk de enige in de wereld die deze bijzondere dienstverlening blijft uitvoeren.

Ahora, 30/11/2012.

Eerste resultaten van de volkstelling

De eerste cijfers van de volkstelling van september 2012 werden vrijgegeven.

Volgens deze cijfers telt Cuba heden 11.163.934 inwoners, waarvan 5.571.647 mannen en 5.592.287 vrouwen.

Inzake woningen heeft men 3.931.643 wooneenheden getelt met een gemiddelde van 2,84 personen per getelde woning.

Voor Havana geeft dit volgende cijfers : 2.154.454 inwoners, waarvan 1.010.630 mannen en 1.143.824 vrouwen. De verhouding per leeftijdsgroep geeft 354.064 tussen 0 en 15 jaar, 424.857 zijn boven de 60, en de grootste groep is die tussen 16 en 59 jaar met 1.375.533 personen.

De hoofdstad telt 732.177 gebouwen, waarvan 731.485 wooneenheden zijn, 255 werklokalen en 437 collectieve gebouwen.

Tribuna de La Habana, 28/01/2013

Enkele cijfers van een gezondheidsbalans

De kindersterfte is beneden de 5 per duizend levend geboren kinderen, het laagste cijfer in Amerika, en de levenshoop is dicht bij de 80 jaar. De doeltreffendheid van de inentingsprogrammas wordt door de cijfers bevestigd, met een inentingsgraad van 98,7% in het lager onderwijs en 97,9% in het secundair onderwijs.

De gezondheidssector beschikt over meer dan 12.000 infrastructuren voor openbare gezondheidszorgen. De sector telt bijna 500.000 werknemers voor 11.492 consultatiecabinetten, 152 hospitalen, 452 poliklinieken, 126 klinieken voor tandheelkunde, 126 bejaardentehuizen, 142 moederhuizen, 228 huizen voor grootouders en 13 onderwijs research en assistentieinstellingen.

Cuba beschikt over een arts voor 143 inwoners, een tandarts per 878 personen en een verpleegkundige per 117 inwoners.

Ahora , 02 /01 /2013 

Recordoogst van rijst in 2012

De rijsttelers in Cuba haalden in 2012 de grootste oogst van rijst in de geschiedenis van het land, met 315.366 ton rijst klaar voor consumptie. Dank zij deze oogst is de noodzaak voor invoer beperkt.

Door een verbetring van de zaden, de verhoging van de opbrengst per hectyare, en de verderzetting van grote investeringen in de sector, hoopt men in 2013 een productie te bekomen van 400.000 ton. Voor 2016 is de doelstelloing 500.000 ton.

Deze merkwaardige resultaten van 2012 werden gehaald niettegenstaande problemen van intense neerslag die de oogst hebben belet gedurende 20 dagen in Pinar del Rio en die de oogst in Sancti Spiritus hebben getroffen gedurende de maanden mei en juni.

Trabajadores, 17/02/2013

Freddy Tack

LOS 5

Oproep van Adriana Pérez, echtegenote van één van de 5 Cubanen gevengen in de Verenigde Staten.

Het gebeurde 14 jaar geleden, in 1998.

Sinds enkele tijd werkte mijn echtgenoot, samen met 4 andere cubaanse kameraden, René, Ramon, Fernando en Antonio, voor de cubaanse regering in het opsporen van informatie binnen de terroristische organisaties van het zuiden van Florida (…) zoals « hermanos al rescate », « Alpha 66 », « grupo democracia », groepen die altijd tot doel hadden de cubaanse revolutie omver te werpen door alke mogelijke gewapende actie, geweldadig. (…) Onze mensen hebben nooit de veiligheid van de Staat bedreigd (…) en hadden niet als doel militair geklasseerde informatie te bekomen die een bedreiging zou kunnen betekenen voor de veiligheid van de Verenigde Staten.

De pers was nochtans de eerste om ze schuldig te verklaren en ze als spionnen te bestempelen.

Zij kregen geen recht op een rechtvaardige, onbevooroordeelde berechtiging. Deze ging door in Miami (…).

Gerardo Hernandez Nordelo, mijn echtgenoot, kreeg twee maal levenslang, één (…) wegens samenzwering met de intentie spionage te beoefenen. De andere betichting, de zwaarste, is deze van samenzwering met het oog (…) twee vliegtuigen, eigendom van deze organisaties, neer te schieten boven het cubaanse luchtruim.

Welke staat zou aanvaarden dat een ander land zijn luchtruim verkracht zonder maatregelen te treffen ?

(…) Nu (…) blijft er nog enkel een uitzonderlijk beroep als laatste stap, dit is het beroep van de habeas corpus (…) want er bestaan nieuwe bewijzen die aantonen dat de noordamerikaanse regering een groep journalisten heeft betaald om de beslissingen van de jury te beïnvloeden (…) Wij blijven ten zeerste ongerust want de rechter die zich moet uitspreken over de habeas corpusprocedure is dezelfde die het vonnis uitsprak in 2001.

Diezelfde administratie van Bush, die de journalisten betaalde, is ook deze die een campagne voerde tegen het terrorisme.

(…)

Ik doe een oproep.

Mijn echtgenoot is veroordeeld in de gevangenis te sterven en wij vragen (…) een tussenkomst die deze manne toelaat terug te keren naar Cuba, bij hèun familie. Zij zijn onschuldig. En ik zeg dit niet als echtgenote maar op basis van de bewijzen tijdens het proces naar voren gebracht. (…) Clapper, directeur van het inlichtingenagentschap van het Pentagon en vandaag directeur van het inlichtingenagentschap van de Obama administratie (…) heeft toegegeven dat deze mannen geen enkele daad tegen de veiligheid van de Verenigde Staten hebben gezet.(…)

In 2005 heeft de groep van arbitraire aanhoudingen van de Verenigde Naties (…) vastgesteld dat de opsluiting van deze mannen arbitrair is. (…)

Na meerdere jaren onderzoek en analyse heeft Amnesty International (…) de wettelijke verkrachtingen en de menselijkle verkrachtingen aan de kiaak gesteld en vraagt president Obama een humanitaire oplossing te vinden voor deze zaak (…). Hij kan het doen, want hij heeft het gedaan voor andere gevallen.

(…) Voor ons is de steun van de internationale publieke opinie belangrijk, onmisbaar. Al deze families lijden veel. (…) Wij, de echtgenoten, hebben onze jeugd verloren, (…) de kansen om moeder te worden.

En wij zullen verder vechten (…). Ik vraag enkel uw stem toe te voegen aan de onze, (…) wiju hebben konkrete acties nodig om ze uit hun cel te halen.

Wij wachten op uw steun. Dank u.

Door: Anne Delstanche (samenvatting door M. Dits)

LIBROS

Las mujeres en Cuba

Haciendo una Revolución dentro de la Revolución.

Vilma Espín, Asela de los Santos, Yolanda Ferrer.

Ed. Pathfinder, 2012. 363 pp.

Indien u de plaats en de rol wenst te kennen van de cubaanse vrouw tijdens de jaren 50-60, dan zal u in dit boek een rijke informatiebron ontdekken, doorheen de getuigenissen van personen die hun tijd hebben getekend.

U zal er veel leren over de actie van de vrouwen in de clandestiene strijd in Santiago, de burgerlijke organisatie in het bevrijde gebied van de 2e Frente in de provoincie Oriente.

Toen kwam de organisatie van de vrouwen en de start van de Federatie van de Cubaanse Vrouwen (FMC) in augustus 1960, die zich inzette voor alle grote uitdagingen : acties om de jonge vrouwen van het platteland te integreren in het revolutionair proces, het opvangen van huispersoneel, prostitués, de alfabetisatiecampagne, gezondheidscampagnes, integratie van de vrouw op de arbeidsmarkt en in de milities voor de verdediging van het grondgebeid…

Werkelijk, vanaf de start, was de cubaanse vrouw een stevige pijler van de Revolutie.

(Ook beschikbaar in het engels).

Marguerite Verhaeren

Docteur Che Guevara. 45 ans après.

Jean Cormier

Paris, Ed. du Rocher, 2012. 203 pp.

Jean Cormier, reeds bekend voor zijn biografie van Che Guevara, uitgegeven in 1995, benadert in dit nieuwe boek de arts Che Guevara. Het onderwerp wordt aangevat doorheen talrijke getuigenissen van mensen die Che omringden en die de auteur kon ontmoeten. Hij komt terug op de ervaringen in de leprozenkolonies en bespreekt een weinig gekend onderwerp : de research door Che (of onder zijn bevoegdheid) inzake geneeskunde op basis van planten. Hij voert verschillende planten in op Cuba, o.a. de « meringa » uit Brazilië, om ze te onderzoeken naar hun medische waarden.

Hij richt daarvoor het « Industrieel agrobotanisch Researchcentrum Ciro Redondo » op in Jovellanos.
Jean Cormier komt terug op deze passie voor geneeskunde met planten, over het opzijzetten van het Centyrum en over het terug herstarten ervan sinds enkele tijd.

Een interessant boek, dat vele aspekten van het leven en het karakter van Che Guevara bespreekt. Spijtig dat het verhaal soms een beetje verward overkomt, van de hak op de tak, en dat de auteur soms verloren loopt in persoonlijke souvenirs eerder dan in te gaan op de ontdekking van weinig bekende aspekten van zijn personnage.

Freddy Tack

Severiano de Heredia.

Ce mulâtre que Paris fit « maire » , et la République, ministre.

Paul Estrade

Paris, Ed. Les Indes Savantes,2011. 160 pp.

De boeiende geschiedenis van een cubaanse rentenier, geboren in 1836, op zijn tiende overgebracht naar Parijs door zijn stiefmoeder. Hij is de neef van twee dichters, de Cubaan José María de Heredia en de franse parnassien José-Maria de Heredia. Hij zal eerder naam maken in de politiek. Man met een grote kulturele kennis, litterauur en teaterkritiek, wordt hij in 1873 verkozen in de gemeenteraad van de wijk van de « Ternes » in Parijs en in 1879 tot burgemeester van Parijs. Tijdens de intense koudegolf in de winter 1879-1880 geeft hij het bevel 12.000 man aan het werk te zetten voor het kuisen van de straten van de stad en opent hij de lokalen van de stad voor de daklozen. In 1881 wordt hij verkozen tot volksvertegenwoordiger en in 1887 wordt hij miniçster van Openbare Werken.

Een mooie carrière voor een cubaanse immigrant, halfbloed, wat racistische aanvallen uitlokt.

Vrijdenker, vrijmetselaar, is hij militant voor de scheiding tussen kerk en staat, voor het gratis, leken en verplichte onderwijs, voor de inplanting van gemeentelijke bibliotheken. Verlichte geest, groen voor het uur, is hij begeesterd door de electrische auto. Hij staat op kop van alle vooruitstrevende initiatieven van zijn tijd.

Hij steft op 64 jaar, op 9 februari 1901. Weinig gekende figuur, zowel in Europa als in Cuba, en dit boek van Paul Estrade is welkom om deze cubaanse halfbloed, burgemeester van Parijs en minister van de Republiek in het licht te stellen.

Freddy Tack