CUBA – VS : EEN POLITIEKE  OMMEKEER ?

                                                                                                                                    Freddy Tack

De vraag is gesteld : gaat de verkiezing van Joe Biden en Kamala Harris een politieke ommekeer brengen in de betrekkingen tussen Cuba en de VS ? De hoop is levend, maar wat de toekomst zal brengen is nog niet duidelijk.

De blokkade treft rechtstreeks de families.

Met de recente maatregelen opgelegd door Trump hebben het Cubaans bedrijf Fincimex en Western Union onderhandelingen gevoerd over het stopzetten van de afhandeling van de remesas voor de Cubaanse families. Fincimex beheerde deze betalingen sinds meer dan twintig jaar, op basis van een vertegenwoordigingscontract tussen beide ondernemingen. Fincimex en Western Union kwamen tot een akkoord voor de opschorting van de betalingen vanaf 23 november, evenals het stopzetten van de activiteiten van 407 betalingspunten van het noordamerikaans bedrijf in Cuba. Fincimex benadrukte dat het opschorten van de diensten voor de remesas tussen de twee landen de enige en exclusieve verantwoordelijkheid is van de regering van de Verenigde Staten, en herbevestigde zijn wil en zijn engagement bij de Cubaanse families om een ordelijke transfer van de remesas te verzekeren. Wat vast staat is dat deze maatregel rechtsreeks de Cubaanse families zal treffen, zowel in Cuba als in de VS.

Biden-Haris.

De verklaringen van Joe Biden en Kamala Haris laten niet toe te bepalen welke concrete stappen de nieuwe ploeg gaat ondernemen inzake Cuba. Enkel sommige basisprincipes werden omschreven. Erger doen dan Trump is moeilijk, zoniet onmogelijk, maar kan men een echte ommekeer verwachten ?

Tijdens zijn verkiezingscampagne heeft Joe Biden kritiek geuit over de politiek van Trump t.o.v. Cuba. In een toespraak in het « Pequeño Habana » (het kleine Havana) in Miami (5 oktober), verklaarde hij dat de VS nood hebben aan een nieuwe politiek inzake Cuba, want de « harde lijn werkt niet ». Met een kritiek op Cuba inzake mensenrechten bekritiseerde hij terzelfdertijd de huidige administratie voor de deportatie van Cubaanse immigranten, voor de versplintering van families met de beperkingen in het toekennen van visas, en voor de beperkingen op het zenden van remesas. Hij verklaarde : « Cuba staat niet dichter bij democratie en vrijheid dan vier jaar geleden. Wij hebben nood aan een nieuwe politiek t.o.v. Cuba. De benadering van de huidige administratie werkt niet ».

Ook Kamala Harris heeft, in een interview met het Spaanse persagentschap EFE (27 oktober),  enkele intenties medegedeeld. Volgens haar zal de politiek van de administratie Biden-Harris moeten steunen op twee principes : op de eerste plaats zijn de Noordamerikanen en vooral de Cubano-amerikanen de beste ambassadeurs voor de vrijheid in Cuba, ten tweede is het toekennen van de macht aan het Cubaanse volk vitaal voor de veiligheid en de belangen van de VS. Zij bevestigde : « Wij moeten afzien van de mislukte politiek van Trump. En zoals Biden het heeft gedaan als vice-president zal hij de vrijmaking eisen van de politieke gevangenen en zal hij van mensenrechten een hoeksteen maken voor de diplomatieke betrekkingen. Het embargo is een wet, en een wet is nodig om deze op te heffen, waarvoor de president moet bepalen of een democratisch verkozen regering aan de macht is in Cuba. Wij denken dat geen enkele van deze voorwaarden dichtbij staat ». Zij voegde hieraan toe : « Onder een Biden-Harris administratie zullen de VS ageren als lid van de internationale gemeenschap, Spanje inbegrepen, om het Cubaanse volk te steunen, en om de visie van Joe Biden te promoveren inzake de noodzaak te ijveren voor een veilig halfrond, voor de middenklasse en de democratie ».

Eind oktober heeft de ploeg van Joe Biden de beperkingen van Trump voor het zenden van remesas veroordeeld. Christian Ulvert, een van de medewerkers heeft « de oorlog van president Trump tegen de remesas van de families » omschreven als « wreed ». Hij verklaarde : « Zowel de Noordamerikanen als de Cubanen kunnen zich niet vinden in vier jaar meer debiel beleid, vage woorden en niet gehouden beloftes van Trump ».

Men zou dus kunnen hopen dat de toekomstige regering bereid zou zijn om het complexe proces van een normalisatie van de bilaterale betrekkingen, gestart onder Obama en Biden als vice-president, te hernemen. Maar men mag zeker niet vergeten dat de nieuwe ploeg veraf staat van een meer « progressistische vleugel » van de democraten, en met zekerheid de houding onderschrijft genomen door de 12 presidenten aan de macht in de VS van 1959 tot 2020 : er moet een « verandering van regime » komen in Cuba. Enkel de taktiek gebruikt om dit doel te bereiken kan verschillen.

De optimisten kunnen hopen op een terugkeer naar de politiek omschreven onder Obama in 2016. Maar zal Biden even stoutmoedig zijn als Obama ? De namen die rondgaan voor de samenstelling van zijn ploeg gaan niet in de richting van een wijziging van de neoliberale politiek die heerst in de VS. Er bestaan nochtans pistes die een stap achteruit mogelijk maken : bvb. de terugkeer van de diplomaten in de respectievelijke ambassades, het opheffen van de beperkingen op de remesas, de flexibiliteit voor de toegelaten reizen naar Cuba voor noordamerikaanse burgers, Cuba schrappen van de lijst van de landen die niet meewerken aan de strijd tegen het terrorisme, het verbod voor noordamerikanen om in zekere hotels te logeren opheffen, de toepassing van Titel III van de wet Helms-Burton stopzetten, de lastercampagnes tegen de medische hulp geboden door Cuba stopzetten, enz. Dit zijn slechts enkele stapjes die mogelijk zijn op korte termijn. Maar het realisme blijft geboden. Ook Biden wil een verandering van regime in Cuba, maar met een andere politiek dan deze van de ploeg van Trump, met een « soft power » geërft van Obama. Gelukkig is Cuba ten zeerste bewust van de gevaren van deze toestand en de Cubanen kunnen zich verdedigen zowel tegen de soft power als de hard power, zoals José Pertierra, een cubaanse advokaat begin november uitte in een interview voor Radio Habana Cuba.

Op 8 november verklaarde Miguel Díaz-Canel Bermúdez, president van Cuba : « Wij erkennen dat het volk van de VS tijdens de presidentsverkiezingen opteerde voor een nieuwe draai. Wij geloven in de mogelijkheid van een constructieve bilaterale betrekking, met respect voor de verschillen ».

Voor de nieuwe ploeg van Joe Biden zal de prioriteit van de prioriteiten hoogstwaarschijnlijk de strijd zijn tegen de Covid-19, totaal verwaarloosd door Trump, en die het land in een nachtmerrie achterlaat. Wat ons doet vrezen dat de politieke veranderingen voor Cuba enige tijd zullen vergen.

In afwachting is Trump nog steeds aanwezig tot eind januari, steeds even agressief, onvoorzienbaar, onverantwoordelijk en gevaarlijk, in staat tot alles en om het even wat.

Bij het afsluiten van dit artikel vernemen wij dat de senatoren Marco Rubio en Robert Menéndez, hevige trumpisten, nog wetten voorstellen tegen de medische samenwerking van Cuba. Op 20 november betichtte de ploeg van Trump Venezuela, Cuba en China, voor tussenkomsten om de verkiezingen te beïnvloeden in de VS. Bruno Rodríguez, Cubaans minister van buitenlandse zaken heeft onmiddellijk deze valse verklaringen aan de kaak gesteld. Steeds op 20 november heeft hij ook nog de laatste beslissing van Trump veroordeeld : het verbod van humanitaire cargovluchten van de VS naar Cuba. Twee bedrijven, Skyway Enterprises en IBC Airways, die een derogatie vroegen op het verbod van chartervluchten op basis van humanitaire redenen, zagen hun aanvraag geweigerd door het Staatsdepartement van de VS.

ASAMBLEA  NACIONAL.

                                                                                                                                          Freddy Tack

Het Cubaans parlement, of de Asamblea Nacional, zetelde eind oktober, voor de eerste keer zonder fysische aanwezigheid van alle volksvertegenwoordigers. Waren aanwezig de volksvertegenwoordigers van Havana en deze aanwezig in de hoofdstad voor het uitvoeren van hun  mandaat. De vertegenwoordigers van de provincies hebben virtueel deelgenomen, Covid-19 crisis verplicht.

Eerbetoon.

Het parlement bracht een eerbetoon aan drie overleden vertegenwoordigers : Eusebio Leal Spengler, de historicus van Havana, Antonio Alberto Pérez (Tony) uit Remedios, nauw betrokken bij de culturele politiek, kunstcriticus en promotor van de cultuur, en Yamika Acosta Álvarez, aktief in de Poder Popular in Bejucal.

Wetgevend werk.

Vier wetsontwerpen werden goedgekeurd : over de buitenlandse diensten, de bevoegdheden van de president en van de vice-president van de Republiek, de afzetting van verkozenen. Andere teksten komen nog aan bod in de decemberzitting. De teksten zijn deel van de aanpassingen  genoodzaakt door de nieuwe Grondwet. Talrijke opinies, suggesties en amendementen werden besproken. Zoals gewoonlijk heeft de bevolking zich vooraf kunnen uitdrukken over de ontwerpen, via electronische post, aangezien de teksten integraal in de pers werden  gepubliceerd en beschikbaar waren op de website van het parlement.

Maatregelen tegen de Covid-19.

Het parlement onderzocht de sanitaire toestand van het land en voerde aanpassingen in voor het plan tegen de Covid-19. De doelstelling is een trapsgewijze terugkeer naar een normale toestand in het land, asymetrisch en progressief, en voor een maximale beperking van de economische en sociale gevolgen van de epidemiologische crisis, die zich ent op de catastrofische gevolgen van de economische, commerciële en financiële van de blokkade, steeds maar versterkt door de regering Trump.

In zijn slottoespraak benadrukte Miguel Díaz-Canel de effecten van de pandemie, die aanleiding gaf tot de confrontatie van politieke paradigmas, waarin zonder twijfel  de sociale en humanistische visie van de Revolutie bevestigd wordt.

Het parlement heeft ook de belangrijke rol onderlijnt van de familiegeneesheer, van het verplegend personeel en van de communautaire beroepsmensen, van de studenten in de geneeskunde en andere specialiteiten, wegens hun doorslaggevende rol in de buurtwerking in de strijd tegen de pandemie.

Uiteindelijk benadrukte het parlement tevens de inzet van de 52 brigades van het Contingent Henry Reeve die deelnamen aan de strijd tegen de Covid-19 in 39 landen.

Economische en sociale strategie.

Voor deze problematiek werd benadrukt dat de prioriteit voor de productie en commercialistie van de landbouwproducten, met voorrang aan de lokale productie, teneinde de invoer van landbouwproducten te beperken.

De invloed van de Covid op de economie is belangrijk : de inkomsten van het toerisme zijnn ineengestort, de kosten voor volksgezondeheid groeiden sterk, en er zijn gevolgen op de tewerkstelling  en de activiteit van de privésector is ook gedaald.  De blokkade komt hier bovenop en de effectennervan, voor de eerste keer in de geschiedenis, liepen boven de 5.000 miljoen dollar per jaar.

Cuba heeft noodgedwongen het plan voor 2020 moeten aanpassen en het plan voor 2021 werd herzien. Fiscale maatregelen werden ingevoerd om de voedingsproductie aan te moedigen, een verkoop tegen deviezen in de groothandel werd opgestart, de mogelijkheden voor invoer en uitvoer voor privébedrijven werden uitgebreid, via de staatsbedrijven voor buitenlandse handel.

De eenmaking van de munt en de wissel is gestart met een monetaire ordening, teneinde de scheefgetrokken prijzen en de monetaire ongelijkheden tussen de verschillende economische beheersvormen op te heffen. (Zie hierover het artikel van Wim Leysens).

DEDETÉ, DE SITE VAN DE CUBAANSE HUMOR.

                                                                                                                                        Monique Dits

Wanneer Fidel Castro aankwam, in de namiddag van 21 oktober 1965, in het Stadium Pedro Marrero, ter gelegenheid van de eerste Nationale Sportspelen, richte hij zich tot een enthousiaste massa militanten van de Unie van de Communistische Jeugd (UJC) van de westelijke provincies,  kondigde hij zijn intentie aan een geëngageerde krant op te richten, van kwaliteit en algemene interesse, speciaal gericht tot de jongeren. Dit dagblad zou de naam dragen « Juventud Rebelde ».

Het eerste nummer van JR werd de dag daarop verspreid, op 22 oktober 1965, met een oplage van 65.000 exemplaren. Zij zal steeds grotere aantallen drukken in de volgende maanden. De nieuwe krant krijgt snel de aanhang van de lezers, vooral de studenten van de humaniora en de universiteiten, en van de jongeren die een aktief leven starten.

Vanaf de start beschikte het dagblad van Havana over een belangrijke ploeg joernalisten, tekenaars en designers. Het is echter pas op 25 februari 1969 dat een ploeg humoristen en tekenaars, gevormd in de krant, de geboorte geven aan een wekelijks supplement grafische humor in zwart-wit : « DEDETÉ » (afkorting van DichloroDiphénil-Trichloteraan, een organisch verdelgmiddel, toxisch voor de mens).

Eerst autonoom, werd DDT vanaf de jaren ’90 opgenomen in JR, maar het is op 23 februari 2012 dat de interactieve website van « humor gráfico » op het net werd gezet.

Vandaag is « La Tropa » (de troep) samengesteld uit een redactieploeg van vier bestendige leden.

Adán Iglesias Toledo (ADÁN).

Licentiaat in plastische kunsten, 55 jaar, edito tekenaar van JR en actueel directeur van DDT. Sinds januari 2009 is hij tevens de leider van de sectie grafische humor van de Nationale Unie van Schrijvers en Kunstenaars van Cuba (UNEAC).

Hij is ook aanwezig op nationale en internationale TV-schermen, o.a. als karikaturist op de arabische satellietzender Al Mayadeen (in het spaans). Hij tekent karikaturen voor de Cubaanse televisie in het programma Mesa Redonda. Elke woensdag is hij de animator van de sectie « Politieke karikatuur » op het Canal Caribe. En uiteindelijk stelt hij elk einde van de week een geanimeerde karikatuur voor tijdens het programma « Wekelijks résumé » van Cubavision Internacional.

Hij publiceert ook in het tijdschrift « Nación y Emigración » van Prensa Latina, voor de Cubaaanse diaspora. Hij verzorgt ook een blog « Desde el Almendrón » op de site Cubarte van het Ministerie van Cultuur.

Hij is lid van de UNEAC  (Nationale Unie van de Cubaanse Schrijvers en Kunstenaars), lid van de UPEC (Unie van de joernalisten van Cuba), en lid van ADAVIS (Agentschap van Visuele Auteurs).

Zijn eindloos curriculum vitae vermelt nog talrijke tentoonstellingen, ateliers, illustraties, muurschilderijen, zowel in Cuba als in het buitenland.

Indien u meer wenst te weten over ADÁN, zie de website van DDT www.dedete.cu

Carlos Alejandro Falcó (FALCO).

Deze karikaturist van 55 jaar, afkomstig uit Holguín, behaalde zijn diploma in plastische opvoeding in 1990, in Havana. Hij werkte in de illustratie, de tekenfilm en het grafisme, in Cuba en in gans de wereld. Hij is lid van de UPEC, de UNEAC en de ADAVIS.

Internationaal erkend, werkte hij samen met de UNICEF en publiceerde een gedrukte versie en online in Cuba en in andere landen, zoals Frankrijk, de VS, Japan, Duitsland, Argentinië, België, Brasil, Mexico en Portugal. Zijn tekeningen worden regelmatig opgenomen in het Franse tijdsdchrift « Courrier International », in het Cubaans magazine La Jiribilla en het satirisch tijdschrift « Palante ». Hij vertegenwoordigde Cuba op internationale gebeurtenissen voor perskarikatuur, in Frankrijk en Griekenland.

Zijn tekeningen met hevige kleuren bevatten geen tekst, geen legende, geen ballon.

Humberto Lázaro Miranda Ramírez (LAZ).

Derde lid van het collectief DDT is nu zestig, met een diploma in design en informatietechnieken. Reeds jong publiceerde hij in Palante, een humoristisch tijdschrift waaraan hij sinds 1994 meewerkte.

Een twaalftal tentoonstellingen in Cuba van zijn eigen oeuvre en meer dan honderd collectieve tentoonstellingen zowel in Cuba als in het buitenland staan op zijn palmares. Zijn domein omvat humor in het algemeen, stripverhalen en karikaturen van bekende personen.

Jorge Alberto Piñero (JAPE).

Specialist met een diploma in audiovisuele communicatiemiddelen, journalist, scenarist, met 25 jaar ervaring in verschillende media. Hij is auteur van meerdere researchwerken over humor in de communicatiemiddelen. Hij was deelnemer aan workshops en conferenties in verschillende culturele centra en hogescholen in Cuba, Mexico en Spanje. Hij publiceerde verschillende boeken, neemt regelmatig deel aan televisieprogrammas, en is auteur van documentaires en kortspeelfilms.

Bij de medewerkers van DDT ontdekt men ook zeer grote namen van tekenaars en karikaturisten, die sinds jaren de paginas met cartoons van onze Cuba Sí illustreren.

Aristides Hernández, alias ARES.

Geboren in Havana in 1963, studies in geneeskunde en psychiatrie. Zijn eerste perstekening verscheen in 1984. Hij werkt heden als freelance kunstenaar en illustrator (vooral van kinderboeken) in Havana. Hij publiceerde 16 boeken die wereldwijd bekend zijn, illustreerde meer dan 60 boeken en werkte voor televisieprojecten en films die sommige van zijn werken opnemen in animatiefilms.

Ares behaalde meer dan 100 internationale prijzen, maakt deel uit van de lijst van de Twintig Cubaanse perskunstenaars van de XXe eeuw, en kreeg de Nationale Médaille van de Cultuur vanwege het Cubaans Ministerie van Cultuur.

Ik had het geluk hem vorig jaar te ontmoeten in zijn studio in de Calle San Ignacio, in het oude Havana. Het is een glimlachende man, uiterst sympathiek, eenvoudig en spontaan, steeds met zijn eeuwige zwarte pet. Een meer omvangrijk artikel, zeker verdiend, komt in ons volgend nummer.

Alfredo Lorenzo Martirena Hernández, alias MARTIRENA.

Geboren in 1965 in Santa Clara waar hij zijn atelier heeft.

Hij werd bekend in 1984 door zijn medewerking aan het humoristisch weekblad Melaito. Hij bereikt een breder publiek door zijn medewerking aan nationale kranten en tijdschriften, o.a. DDT, die een prijs haalde in Italië  voor politieke satire in de Forte dei Marmi, in 1985. Op internationaal vlak werkt hij later mee aan magazines in Spanje, Latijns Amerika, Europa en de VS. Hij behaalde meerdere nationale en internationale prijzen. Hij gaf ook drie boeken uit, waarvan twee in Spanje, en nam deel aan een twintigtal groepen. Zijn werken verschijnen bijna dagelijks op verschillende websites.

Osvaldo Gutiérrez, alias OSVAL.

Geboren op 26 september 1971 in Ciego de Ávila, Cuba. Gediplomeerd in sociale communicatie aan het Hoger Instituut Maximo Gomez Baes (UNICO) in Ciego de Ávila, in 2012.

Hij werkte eerst als karikaturist in het provinciaal dagblad Invasor, en werkt heden las fotoreporter voor het Cubaans persagentschap ACN. Zijn eerste stripverhaal werd opgenomen in 1986 in het

tijdschrift Palante. Sindsdien verschijnen zijn werken in meerdere Cubaanse tijdschriften. Hij werkt o.a. samen met DDT en Melaito. Hij bekwam een prijs tijdens de XIXe Internationale Biennale van Humor, in Havana, in 2015.

Ángel Boligán Corbo, alias BOLIGAN.

Geboren in San Antonio de los Baños op 10 mei 1965. Hij leeft sinds 1992 in Mexico, als editoriaal tekenaar in de krant El Universal, het magazine Conozca Más, en het magazine van politieke humor El Chamuco. Hij is gediplomeerd als professor in plastische kunsten in Havana (1987). Hij is voorzitter van het agentschap CARTONCLUB, lid van de Internationale Unie van Karikaturisten van de VS en van het agentschap Courrier International in Frankrijk. Hij is ook lid van de UNEAC.

DE  EERSTE  VERKLARING VAN HAVANA .

                                                                                                                                        Freddy Tack

Van 22 tot 29 augustus 1960 liep de VIIe Raadplegende vergadering van de Ministers van Buitenlandse Zaken van de landen lid van de Vereniging van de Amerikaanse Staten (VAS), in San José in Costa Rica. De Cubaanse delegatie was voorgezeten door Raúl Roa. Hij ontmaskerde er de imperialistische rol van de politiek van de VS in Latijns Amerika, sinds meer dan honderd jaar. Op 28 augustus, in de avond, kondigt Roa de terugtrekking aan van zijn delegatie , na, hoog en luid, de stem van Cuba te laten horen. De VAS neemt dan een hevige anticubaanse houding in, gesteund door slaafse landen uit Latijns Amerika, op de lovenswaardige houding van Mexico na. In Cuba versterkt de regering van de VS de contrarevolutionaire activiteiten, bezoldigt en stimuleert terroristische groepen, en zet de economische agressies verder, o.a. met de afschaffing van de suikerquotas.

Het antwoord van Cuba.

Het volk van Cuba geeft op 2 september 1960 een antwoord aan deze criminele politiek. Een miljoen Cubanen verzamelen op dePlaza de la Revolución en vormen een Nationale Algemene Vergadering. In zijn toespraak geeft Fidel Castro een analyse van de toestand en van de gevolgen van de Verklaring van San José. Hij stelt een « Verklaring van Havana » voor, unaniem goedgekeurd door de volksvergadering. Deze « Eerste Verklaring van Havana » legt de principes vast die de basis zullen vormen van de Cubaanse politiek, principes die vandaag nog steeds gelden.

Eerste Verklaring van Havana – 2 september 1960.

Het eerste deel van de verklaring (punten 1 tot 5), is een veroordeling van de zogenaamde Verklaring van San José de Costa Rica. Dit deel overloopt de honderd laatste jaren van de geschiedenis van Latijns Amerika, met de Monroe politiek, de inmengingen, de militaire interventies, de economische uitbating van het continent door de VS, en beklemtoont de slaafse opvolging van de noordamerikaanse bevelen door de onderworpen Latijnsamerikaanse regeringen.

De punten 4 en 5 verduidelijken de niet-interventie relaties tussen Cuba en de Sovjet-Unie en de Volksrepubliek China. Zij bevestigen de onafhankelijkheid en de soevereinititeit van het Cubaanse volk, dat zijn vriendschapspolitiek met alle volkeren in de wereld bevestigt.

De punten 6 en 7, die wij hierna integraal overnemen, bepalen de principes van de verklaring, de veroordelingen, de rechten en plichten uitgevaardigd door deNationale Vergadering van het Volk van Cuba.

De Nationale Volksvergadering -overtuigd een mening te uiten gedeeld door de volkeren van Latijns Amerika- herbevestigt dat de democratie niet verenigbaar is met de financiële oligarchie, met de rassendiscriminatie en de uitlopers van de Ku-Klux-Klan, met de vervolging van wijzen zoals Oppenheimer, met de maatregelen die -gedurende jaren- verboden hebben de prachtige stem van Paul Robeson te horen, gevangne in zijn eigen land, die aanleiding gaven tot de electrische stoel voor het Rosenberg koppel, midden de protesten en de gruwelkreten in de ganse wereld, en dit, niettegenstaande de oproepen tot clementie door de regeringen van verschillende landen en door de Paus Pius XII.

De Nationale Volksvergadering uit de overtuiging van de Cubanen dat de democratie niet enkel bestaat uit de bijna altijd fictieve stemming en gebruikt door de grote bezitters en de beroepspolitiekers, maar eerder uit het recht van de burgers te beslisn over hun eigen toekomst, zoals, op dit ogenblik, deze Volksvergadering het doet.

Democratie zal trouwens slechts bestaan in Latijns Amerika wanneer de volkeren werkelijk vrij zullen zijn om te kiezen, de dag dat de eenvoudigen niet meer zullen beperkt zijn tot de vreselijke onmacht van de honger, sociale ongelijkheid, analfabetisme en onderdrukkende juridische systemen.

Daarom veroordeelt de Nationale Volksvergadering van het Cubaanse Volk :

• het grootgrondbezit, bron van armoede voor de landbouwer, ouderwets en onmenselijk systeem van landbouwproductie ;
• de hongersalarissen, de onrechtvaardige uitbating van de menselijke arbeid door gebrivi-legieerde en bastaardbelangen ;
• het analfabetisme, het gebrek aan onderwijzers, aan scholen, aan dokters en hospitalen, en ook het gebrek aan bescherming voor de ouderen, karakteristiek voor de landen van Amerika ;
• de discriminatie van de Zwarte en de Indiaan ;
• de ongelijkheid en de uitbating van de vrouw ;
• de politieke en militaire oligarchieën die onze volkeren handhaven in de armoede, hun democratische ontplooiing en de ware uitvoering van hun soevereiniteit beletten ;
• het toekennen van natuurlijke rijkdommen van onze landen aan buitenlandse monopolies, een politiek van verraad en afstand doen van de belangen van de volkeren ;
• de regeringen die doof blijven voor de stem van hun volk om zich neer te leggen voor de bevelen van Washington ;
• de systematische leugens van de informatieorganen onderworpen aan de oligarchieën en verkocht aan de politiek van de imperialistische onderdrukker ;
• het monopolie van de informatie in handen van de noordamerikaanse persagentschappen, ware instrumenten van de amerikaanse trusts en van Washington ;
• de repressieve wetten die verbieden dat de arbeiders, de boeren, de intellectuelen, de grote massas van elk land zich te organiseren en te strijden voor hun sociale en nationale eisen ;
• de monopolies en imperialistische bedrijven die bestendig onze rijkdommen plunderen, onze arbeiders en landbouwers uitbuiten, onze economieën uitzuigen, ze in een achterlijke toestand bestendigen en de politiek van Latijns Amerika onderwerpen aann hun doelstellingen en hun belangen.

Uiteindelijk veroordeelt de Nationale Volksvergadering de uitbating van de mens door de mens en de uitbating van de onderontwikkende landen door het imperialistisch financieel kapitaal.

Bijgevolg kondigt de Nationale Vergadering van het Cubaanse volk tegenover Amerika af :

• het recht van de landbouwer op de grond, het recht van de arbeider op de opbrengst van zijn arbeid ;
• het recht van de kinderen op opvoeding, het recht van de jongeren op arbeid ;
• het recht van de studenten op een vrij, experimenteel en wetenschappelijk onderwijs ;
• het recht van de Zwarten en de Indianen op een volwaardige menselijke waardigheid ;
• het recht van de vrouw op burgerlijke, sociale en politieke gelijkheid ;
• het recht van ouderen op een verzekerd levenseinde ;
• het recht van de intellectuelen, kunstenaars en wijzen door hun oeuvre te strijden voor een betere wereld ;
• het recht van de Staten de imperialistische monopolies te nationaliseren teneinde de rijkdommen en nationale middelen te recupereren ;
• het recht van vrije handel met alle volkeren van de wereld ;
• het recht van de naties op hun volle soevereiniteit ;
• het recht van de volkeren hun casernes om te vormen tot scholen, het recht om de arbeiders, landbouwers, intellectuelen, studenten, zwarten, indianen, vrouwen, jongeren, ouderen, alle onderdrukten en uitgebatenen te bewapenen, zodat zij zelf hun rechten en hun toekomst kunnen verdedigen.

De Nationale Vergadering van het Cubaanse volk vestigt de plicht van de arbeiders, landbouwers, intellectuelen, studenten, Zwarten, Indianen, vrouwen, jongeren, ouderen, te strijden voor hun economische, politieke en sociale eisen ; de plicht voor de onderdrukte en uitgebate naties te strijden voor hun bevrijding ; de plicht van elk volk solidair te zijn met alle onderdrukte, gecoloniseerde, uitgebate volkeren of slachtoffer van een agressie, om het even het werelddeel waar zij zich bevinden en de afstand tussen hen. Alle volkeren van de wereld zijn broeders !

Dit historisch en stichtend document roept bedenkingen op : Wat is er veranderd sinds zestig jaar ? Een groot deel van Latijns Amerika is nog steeds onder het bevel en de onderdrukking door de Verenigde Staten, zelfs indien belangrijke stappen werden gezet in de strijd voor de continentale eenheid, zoals de CELAC, de ALBA en andere initiatieven, steeds bestreden en bedreigd door de burenn van het noorden, die nog altijd de Monroedoctrine nietv  hebben opgegeven. Cuba is nog altijd onderworpen aan agressies en versmacht door een onwrikbare economische, commerciële en financiële blokkade.

Maar Cuba blijft trouw aan de principes van de Eerste Verklaring van Havana, blijft trouw aan zijn humanistische, solidaire en onafhankelijke politiek. De laatste zinnen van de verklaring zijn nog steeds aan de orde van de dag : « Cuba zal niet plooien. Cuba doet vandaag een historische eed voor Latijns Amerika en de wereld : trouw blijven aan de beloften. Het Vaderland of de dood ! ».

Bronnen :

Wie wenst de teospraak van Fidel en de integrale tekst van de Eeerste Verklaring van Havana te raadplegen :

-Fidel Castro. Révolution cubaine (Vol.I – Textes choisis 1953-1962, pag. 111-117). Editions Maspero, Petite Collection Maspero, 1968.

-www.ecured.cu/Primera_Declaracion_de_La_Habana.

-www.cubadebate.cu/especiales/2020/09/02/primera-declaracion-de-la-habana-no-nos-queda-ninguna-duda-de-que-la-patria-vencera