WIE  ZIJN  DE  TERRORISTEN ?

                                                                                                                                         Freddy Tack

In ons vorig nummer hebben wij het thema « Wie zijn de terroristen » gestart. Wij gaan verder over dit onderwerp met voorbeelden van de laatste weken. Een nieuwe chronologiedie het cynisme van de VS nogmaals bevestigt, evenals de verderzetting, zonder verpozen, van terroristische aanslagen tegen Cuba, provocaties, desinformatie, leugens, bedreigingen en bestendige destabilisatiepogingen vann het land.

Wat gebeurde er op 17 maart in Santiago de Cuba ?

Op zondag 17 maart hebben Cubaanse burgers pacifistisch hun ongenoegen geuit voor de dagelijkse moeilijkheden die ze zonder pause moeten ondergaan, vooral inzake stroomonderbrekingen  en gebrekkige verdeling van etenswaren. De betoging verliep zonder het minste incident met de politie, die niet moest tussenkomen gezien het kalme verloop van de protesten.

Onmiddellijk kwamen de locale autoriteiten van de stad en van de provincie ter plaatse, evenals de locale leiders van de Communistische Partij van Cuba (PCC) en vervoegden de betogers om naar hun klachten te luisteren, het ongenoegen te begrijpen en de dialoog aan te gaan met de aanwezigen om de enorme inspanningen uit te leggen die het land doet om de toestand te verbeteren.

Ziedaar de ware feiten, op slag vervormd en gemanipuleerd op de digitale netten. Terroristische groepen, gebaseerd in de VS, hebben onmiddellijk gebruik gemaakt van de begrijpelijke uitingen van ongenoegen om de deelnemers aan te zetten tot daden ter verstoring van de orde en om chaos te scheppen. Berichten van haat en met een subversieve inhoud verschenen op de « socoale » netten en op de anticubaanse sites in deze poging om de klachten van de betogers te misbruiken. Maar zonder succes.

De noordamerikaanse diplomaten van de VS ambassade in Havana hebben zich zonder schroom gemengd in de gebeurtenissen en startten een campagne valse berichten, tot het vermelden van schending van de mensenrechten. Een cynische tussenkomst gezien het de regering van de VS is die aan de grond ligt van ernstige economische toestand die Cuba treft, die de blokkade heeft verstrengd die Cuba sinds meer dan zestig jaar is opgelegd, en Cuba op de lijst stelde van de landen die het terrorisme steunen. Dit alles met één enkele doelstelling : de Cubaanse revolutie destabiliseren en ze uitschakelen met methodes van een niet conventionele oorlog.

Het Cubaans Ministerie van Buitenlandse Zaken veroordeelde de inmengingspolitiek en de laster            verpreid door de VS-regering en zijn ambassade in Cuba. Het ministerie overhandigde een officiële protestnota, en herinnerde aan de minimale regels die men verwacht van een diplomatieke zending in om het even welk land en de nadruk leggend op de verplichtingen van diplomatiek personeel om zich te gedragen conform aan de Conventie van Genève inzake diplomatieke betrekkingen.

De Cubaanse pers kwam terug op het feit dat de problemen in Cuba opgelost worden met de bevolking en niet met inmengingen of manipulatie door buitenlandse mogendheden. Indien er een gebrek is aan brandstoffen  en productie van electriciteit zouden de gevolgen en de invloeden kleiner zijn of onbestaande indien Cuba toegang zou krijgen tot kredieten en normale handel zou kunnen voeren op de internationale markt. Washington belet niet enkel de leveringen van brandstoffen, maar ook deze van geneesmiddelen en grondstoffen benadrukt het ministerie.

Een niet-conventionele oorlog.

« Diario 16 » besprak op 3 april het thema van de niet-conventionele oorlogsmiddelen tegen Cuba en benadrukte het gebruik van deze methodes voor het leveren van brandstoffen. Washington stelt alles in het werk om de leveringen van brandstoffen aan Cuba te beletten, met methodes die het internationaal recht verkrachten en zwaar de Cubaanse families treffen. Cuba lijdt aan een gebrek aan financieringsmiddelen en door de hoge prijzen van petroleum op de wereldmarkt.

De politiek van de economische, commerciële en financiële blokkade beperkt de toegang van Cuba tot de wereldmarkt en voor het aanschaffen van produkten, grondstoffen en andere middelen nodig voor de ontwikkeling van de economie, en belet praktisch elke invoer van brandstoffen, onmisbaar voor het dagelijks leven van een land.

Trumps blinde woede.

In een video op zijn sociaal net « Truth Social » kondigt Donald Trump begin april aan dat hij een einde zal stellen aan de Cubaanse revolutie. Hij verklaarde : « De leiding in Cuba zal veranderen als ik herkozen wordt op 5 november 2024… Biden was zeer zwak met de communisten, ik zal het Cubaanse volk steunen. »

Nogmaals bedreigingen en crimineel hersenspinsel door de ex-president die 243 maatregelen uitsprak om de blokkade te verstrengen en die niet aarzelde om gebruik te maken van de Covid-19 pandemie om beperkingen tegen Cuba te versterken. Wij kunnen hier vermelden :

° de toelating om klachten neer te leggen bij de amerikaanse rechtbanken, op basis van hoofdstuk III van de Wet Helms-Burton ;

° verbod voor cruiseschepen om aan te leggen in Cubaanse havens ;

° opmaken van een lijst met logiesmogelijkheden die verboden worden waaronder 422 hotels en mogelijke huur van huizen ;

° de afschaffing van regelmatige en chartervluchten, met uitsluiting voor Havana, waar wel beperkingen werden opgelegd ;

° lastercampagnes tegen de internationale medische samenwerking door Cuba, met als gevolg het afzien van akkoorden met meerdere landen uit de regio ;

° verbod van invoer in Cuba van artikels die meer dan 10% noordamerikaanse onderdelen bevatten, toepasbaar op alle bedrijven in de wereld ;

° opmaken van een lijst van Cubaanse ondernemingen met dewelke elke handel verboden is voor personen onderhevig aan de noordamerikaanse wetgevingen ;

° zware sancties voor de bank- en financiële sector, met boetes die meerdere miljoenen dollar kunnen bereiken, ook in derde landen ;

° Sancties tegen eigenaars van schepen, transportbedrijven, verzekeringsmaatschappijen voor transport van brandstoffen. Enkel reeds in 2019 kregen 53 schepen en 27 bedrijven boetes wegens transport naar Cuba ;

° heropname van Cuba op de lijst van landen die het terrorisme steunen ;

° stopzetten van het toekennen van visa door het Consulaat van de VS in Havana ;

° valse verslagen over mensenrechten, vrijheid van godsdienst, mensenhandel en terrorisme ;

° stopzetting van akkoorden tussen Cubaanse en Noordamerikaanse baseball ligas ;

° tijdens de strijd tegen de Covid-19 : geen leveringen van medische uitrustingen, geen vaccins, geen stuurstof, noodzakelijke middelen in de strijd tegen de pandemie.

Slechts enkele voorbeelden van de maatregelen van Trump om « het Cubaanse volk te steunen ».

Deze zomer Cuba destabiliseren.

Op 11 avril deelde Cuba nieuwe plannen mee om de Cubaanse straten te « verwarmen » gedurende de volgende zomer. Deze « Operatie 11.7.24 » werd op punt gesteld in Miami, in de woning van Marcel Felipe, een bekende contra-revolutionair, in de hoop onrust te stoken  zoals in 2021, gefinanceerd en gesteund vanaf de VS. Prioritaire doelstelling is de saboitage van het nationaal electro-energetisch systeem samen met destabilisatiepogingen. Tijdens deze ontmoeting heeft Felipe aangekondigd dat Washington het budget hiervoor had verdrievoudigd, dank zij de doorslaggevende steun van de anti Cubaanse senator Marco Rubio. Een tweede objectief voor de zomer is het beïnvloeden van de betrekkingen tussen Cuba en Rusland, met de suggesties dat dit land strijders wenst te recruteren in Cuba.

De website « Cuba para siempre » ontmaskerde de inmengingen van de VS-ambassade in Havana, die een fonds opricht « Versneld fonds voor middelen voor de ontwikkelaars van Onafhankelijke Inhoud ». Hiervoor keurden de VS een budget goed van 50 miljoen dollar, waarvan 25 voor het « Bureau voor transmissies naar Cuba », gelast met de uitzendingen van Radio en TV Martí, met programmas voor de « promotie van democratie in Cuba ».

Latijns Amerika opnieuw coloniseren.

Op 20/04 lekten informaties van de ambassade van de VS in Bolivia over een nieuw plan van de VS om de colonisatie van Latijns Amerika te hernemen. Volgens dit plan is de unipolaire wereld onder leiding van de VS bedreigd door een multipolair systeem in volle ontwikkeling.

Het grootste gevaar voor de amerikaanse hegemonie is vertegenwoordigd door de BRICS, de alliantie van China, Indië, Brasil, Rusland, Zuid-Afrika, Iran, Egypte, Ethiopië, Saudia Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten. Dit nieuwe plan moet toelaten de « verloren gebieden » terug in te palmen.

Meerdere acties zijn voorzien. De oorlog in Ukraïne gebruiken om een confrontatie te scheppen tussen Rusland en de NATO, de Israëlische invasie in Palestina steunen om de Chinese economische transportwegen (de route van de zijde), en de landen van Latijns Amerika politiek te scheiden.

Het plan, « Simon Bolívar » genoemd, moet beletten dat de latijnsamerikaanse landen zich economisch verstevigen door handel met China en India. Daarvoor moet men de weerspannige landen isoleren (Colombia, Bolivia, Venezuela) en de oppositie in deze landen steunen, men moet ook ruzies tussen de landen aanmoedigen met de hulp van drie bastions van steun aan de VS : Peru, Ecuador en Argentinië.

Hoe digitale platforms gebruiken.

Cubaanse experten hebben de methodes bestudeerd van de terroristen in Miami die « sociale » netten gebruiken om aan te zetten tot delekwentie en haatdaden tegen de leiders van het eiland uit te voeren. In het programma « Hacemos Cuba » (24 april) legden zij uit hoe men de digitale platforms gebruikt voor het aanmoedigen van subversie, over technieken op basis van de handboeken voor niet conventionele oorlogen opgemaakt door Washington. Volgens deze handboeken moet men de leiding aanvallen om een overdreven reactie uit te lokken, deze reacties te gebruiken om ze te verspreiden op de « sociale » netten en op deze wijze een regering aan te klagen die zogezegd faalde evenals zogezegd politiegeweld aan de kaak stellen.

De netten moeten gebruikt worden voor aanzet tot openbare ordeverstoring, acties tegen de politie en om de openbare instellingen te verzwakken. Zij onderschatten hierbij de Cubaanse ordekrachten die gevormd zijn om dit soort delicten aan te pakken op de gepaste manier, met methodes van self-defence en arrestatietechnieken zonder gebruik van geweld.

Het toerisme in Cuba, doelwit van agressieve campagnes.

Op 30 april ontmaskerde de website Cubainformación de campagnes tegen het toerisme. Wij weten dat de blokkade ook als doelstelling heeft de inkomst van deviezen in Cuba te saboteren. Één van de belangrijkste inkomsten van deviezen sinds jaren is het toerisme. Plannen zijn uitgewerkt om het toerisme naar Cuba te beperken op drie fronten : het Canadees toerisme, het Europees toerisme en het Argentijns toerisme.

Na de stopzetting van het toerisme wegens de pandemie van de Covid-19 herneemt deze sector zijn activiteiten maar zonder tot op heden het precovid niveau te bereiken. Een belangrijke groei is te melden door het Russisch en Chinees toerisme, met o.a. de opening van vluchten door Air China tussen Peking en Havana, via Madrid. Aangezien zij deze groei niet kunnen beletten concentreren de plannen zich op andere landen.

Het Canadees toerisme, praktisch de helft van het aantal toeristen in Cuba is een eerste doelwit. Bijna alle dagen verschijnen artikels met commentaren van Canadese toeristen die zogezegd ontevreden zijn over hun verblijf in Cuba. Deze artikels worden geproduceerd met digitale middelen gefinancierd door de regering van de VS.

Argentinië, met de hulp van zijn huidige extreem rechtse regering, is het tweede doelwit. Recent moest Cubana de Aviación vluchten annuleren tussen Havana en Buenos Aires, want ter plaatse weigerde men brandstof te leveren en diensten uit te voeren voor de Cubaanse maatschappij, in toepassing van de blokkade tegen het eiland. 

Er wordt ook gemikt op Europa. De campagne voorziet het gebruik van extreem rechtse groepen en betaald fanatiekers om vakantiesalons waar Cuba aanwezig is te verstoren. Als voorwendsel  stelt men dat « het Cuba dat men verkoopt in de salons is niet werkelijk » en « de winsten van het toerisme eindigen in de pockets van de castristische elite ».

De extraterritoriale maatregelen van de blokkade treffen ook het Europees toerisme. De VS hebben aldus geweigerd ESTA electronische visa toe te kennen aan 300.000 Europese reizigers die naar de VS wilden reizen maar die Cuba bezochten in recente jaren. Het zijn dus de VS die beslissen wie mag reizen en waar. Een supplementair middel om het toerisme naar Cuba te kelderen.

De VS beschermen de terroristen.

Op 9 mei publiceerde het MINREX (Cubaans ministerie van buitenlandse zaken) een mededeling over de ongerustheid van de beslissing van een rechter van het district Columbia, op 1 mei 2024, die Alazo  Baró vrijspreekt, auteur van de terroristische aanslag tegen de ambassade van Cuba in Washington op 30 april 2020, met het beschieten van 32 kogels met een semi-automatisch AK-47 geweer. De auteur had  bekend de intentie te hebben mensen te treffen indien hij ze in zijn visier kon krijgen. Hij was verbonden met een religieus centrum « Doral Jesus Worship Center », bekend voor vijandigheid, extremisme en geweld tegen Cuba.

Niettegenstaande vier aanklachten voorzien in het Strafrechtboek van de VS werd hij vrijgesproken omdat hij zogezegd niet beschikte over al zijn geestelijke faculteiten, basis waarop hij werd vrijgesproken. Deze beslissing is een gevaarlijk precedent van onstrafbaarheid voor diegenen die geweldadige acties voorzien tegen diplomatieke zetels in Washington.

Niet te vergeten dat drie jaar later, op 24 september 2023, een andere terrorist drie Molotov cocktails wierp op de voorgevel van de Cubaanse ambassade in Washington. De mdedeling van het MINREX stelt dat deze feiten het resultaat zijn van de agressieve politiek en uitspraken van de noordamerikaanse regering tegen Cuba en van de bestendige oproepen tot geweldpleging door de extremistische anticubaanse organisaties.

Sinds de triomf van de revolutie in januari 1959 hadden niet minder dan 581 acties plaats tegen diplomatieke zendingen van Cuba in de wereld.

Censuur treft TeleSur.

De Argentijnse regering blokkeerde het signaal van het internationaal informatiekanaal TeleSur op 7 mei. Een aanslag op het recht tot informatie door tarijke stemmen in de wereld veroordeeld.

Hoe spelen met unilaterale en onwettelijke lijsten.

Op 15 mei kondigde Antony Blinken, minister van buitenlandse zaken van de VS, aan dat Cuba geschrapt werd van een unilaterale en arbitraire lijst van landen die, volgens de autoriteiten van Washington, niet volledig medewerken in de strijd tegen het terrorisme. Onmiddellijk deden geruchten de ronde op de digitale netten dat de VS Cuba hadden geschrapt van de lijst van landen die zogezegd het terrorisme steunen, en dat ze geluisterd hadden naar de quasi universele eis om Cuba van deze lijst te verwijderen.

Niets is valser. Cuba wordt nog steeds vermeld op deze laatste lijst.

Volgens verklaringen van het noordamerikaans Staatsdepartement werd vastgesteld dat de omstandigheden voor de certificatie van Cuba als « land dat onvoldoende medewerkt aan de strijd tegen het terrorisme » van 2022 tot 2023 veranderd zijn.

Miguel Díaz-Canel, de Cubaanse president, verklaarde terzake : « Door toe te geven wat iedereen weet, namelijk dat Cuba medewerkt in de strijd tegen het terrorisme, hadden de VS moeten doen wat correct en eerlijk zou zijn, Cuba schrappen van de arbitraire lijst van het Staatsdepartement en een einde stellen aan de drukkende economische maatregelen die ermee gepaard gaan. »

Het is inderdaad absurd toe te geven dat een land medewerkt aan de strijd tegen het terrorisme en het te behouden op de lijst van deze die zogezegd het terrorisme steunen. De verwarring door deze gemanipuleerde aankondiging is onaanvaardbaar. Cuba blijft opgenomen op een lijst waar het land nooit had moeten opstaan en de aankondiging door Blinken bewijst de absurditeit en het cynisme van het behoud van Cuba op deze illegale en unilaterale lijst. 

Watervoorziening.

De watervoorzieningsdiensten in Cuba beleven een complexe toestand wegens het gebrek aan brandstof deelt het Nationaal Instituut van Hydraulische Bronnen (INRH) mede op 22 mei. Deze sector is de tweede dienstverlener die het meest electrische energie verbruikt voor de levering van drinkbaar water aan de bevolking, o.a. voor de werking van pompstations.

Men schat dat bij de 700.000 personen in het land onregelmatig dagelijks water beschikbaar krijgen.

Voor het totaal van de electrische groepen van de pompstationszijn er slechts reserves voor 36%. Naast het gebrek aan brandstof zijn de onderhouds en herstellingsdienten  ook slachtoffer van het gebrek aan wisselstukken en moeten zij innoveren om de uitrustingen te doen draaien. Het gebrek aan brandstof hindert tevens de verdeling van drinkbaar water met citernecamions voor zekere gemeenschappen.

Het bedrijf stelt alles in het werk met de beschikbare middelen voor de installatie van 722 centra uitgerust met zonnepanelen voor de electrische stroom.

Totale apagón.

Eind mei verspreiden de anticubaanse platforms een campagne over een totale apagón (stroomuitval). Een verontrustende dreiging met de hoge temperaturen die Cuba kent, en waar frigo en airco geen luxe zijn.

Het is dus noodzakelijk inlichtingen te volgen bij officiële infobronnen en niet in de val te raken van fakenewsspecialisten.

Het nieuws is overgenomen op de website Cubadebate met de melding : ja, er zijn lange en onverdraaglijke stroomonderbrekingen, er is een complexe toestand voor de productie van electriciteit  die zal duren minstens tot eind mei wegens onderhoudswerken. Maar er is nooit sprake geweest van een mogelijke totale apagón.

Dit overzicht van de laatste weken toont duidelijk en hard aan dat Cuba een complexe en moeilijke toestand doormaakt. De geciteerde voorbeelden bewijzen dat de VS hun houding niet wijzigen : de Cubaanse revolutie moet verdwijnen en Cuba moet terugvallen onder de beheersing van de multinationals en het zuivere en harde kapitalisme, en alle middelen zijn goed om deze doelstelling te bereiken. De strijd voor de opheffing van de criminele blokkade opgelegd door de VS en tegen het behoud van Cuba op de lijst van landen die het terrorisme steunen blijven twee fronten die een prioriteit moeten zijn voor de solidariteitsverenigingen met Cuba in de wereld. Wij nemen eraan deel met de bescheiden middelen waarover we beschikken. En wij rekenen op jullie solidariteit om de vitale strijd voor de revolutie verder te zettten die we nu sinds 55 jaar voeren en steunen.

                                                                         * * * 

EEN  AMERIKAAN  IN  DE  SIERRA  EN  DE  VARKENSBAAI.   

Robert Taber, een Amerikaanse journalist, was aanwezig in de Sierra Maestra tijdens de strijd tegen het leger van Batista en tijdens de invasie in de Varkensbaai. Een aanwezigheid die weinig of niet bekend is, niettegenstaande het impact van zijn werk als journalist voor de jonge televisie.

Robert Bruce Taber is geboren in Chicago en groeit op in Detroit. Hij neemt deel aan de Tweede Wereldoorlog en start een loopbaan in de geschreven pers tot in 1950, jaar tijdens hetwelke hij journalist wordt voor de startende televisieketen CBS (Columbia Broadcasting System). Gedurende de jaren ’50 dekt hij de politieke gebeurtenissen in Latijns Amerika, o.a. de staatgreep tegen Jacobo Arbenz in Guatemala in 1954.

In april 1957 ontmoet hij Fidel Castro in de Sierra Maestra en de rebellenstrijd boeit hem. Hij was in Havana aangekomen enkele dagen voor de aanval op het presidentieel paleis, in maart 1957, maar de journalistieke scène was al bezet door Herbert Matthews met zijn bekend interview van Fidel, dat ook een ontkenning was van het vals bericht van de dood van Fidel door Batista. Maar Taber beschikt over een andere troef : de kinderstappen van de televisie. Hij vervoegt Fidel in de Pico Turquino met Wendell Hoffman, zijn cameraman en vijftig kilogram materiaal. Hij blijft er veertien dagen en op 19 mei zendt CBS met succes zijn reportage uit : « Rebellen in de Sierra Maestra ». Het wordt een audiëntierecord en geeft aan de guerilla van Fidel Castro een welgekomen steun die de populariteit van de beweging en zijn jonge leider doet groeien.

Fidel had aangevoeld dat het gelijktijdig gebruik van beelden en woorden uitzonderlijke mogelijkheden opende. Hij benadrukt de roots van Martí en Hoffman zal beroemd blijven voor zijn beelden van de buste van Martí door Celia Sanchez opgericht op het hoogste punt van Cuba. De foto van Fidel, Raúl en andere rebellen, die hun wapens in de lucht tonen als overwinningssymbool, zal een referentie blijven van de opstand door de symbolische waarde en de plastische kracht, zoals Pedro Álvarez Tabio, Cubaans historicus het jaren later zal uitdrukken.

Het is zeker dat Fidel vertrouwen had in Taber vanaf hun ontmoeting. Bij zijn terugkeer naar de pleinen vertrouwd hij hem het leven toe van drie zeer jonge Amerikanen die enkele dagen ervoor zijn troepen hadden gevolgd na hun ouders te hebben laten vallen die marine officiers waren in de noordamerikaanse militaire basis van Guantánamo. 

Taber blijft in contact met de rebellen en poogt een nieuwe reis in de Sierra Maestra op 9 april 1958. Hij wordt dan voor een korte tijd aangehouden door de militairen van Batista in Santiago de Cuba.

Na de overwinning door de Cubaanse revolutie volgt hij zonder pause de eerste stappen van de rebellen aan de macht. Tijdens de eerste reis van Fidel naar New York is het Taber die de verhuis van de Cubaanse delegatie  naar het hotel Teresa in Harlem stiekem organiseerde. Hij had deze verhuis gesuggereerd aan Raúl Roa Kouri, toen jonge diplomaat, en bekwam daarvoor voor altijd het respect en de steun van de noordamerikaanse afrogemeenschap.

In 1960 sticht hij in New York het « Fair Play for Cuba Comittee (FPCC). Hij publiceert een artikel in de New York Times : « Wat is er werkelijk gaande in Cuba ? » op 6 april 1960. De FPCC haalt 7.000 leden met afdelingen in 23 steden en 7 universiteiten. De CIA vocht vanaf het begin tegen de FPCC en bereikte uiteindelijk de ontbinding van het comité enkele jaren later.

Einde 1960 vestigde Taber zich in Cuba en werkt er voor het dagblad « Revolución ». Vanaf de eerste uren  na de noordamerikaanse invasiepoging in de Varkensbaai (Playa Girón voor de Cubanen) is hij ter plaatse om te berichten over de gebeurtenissen en maakt een fotoreportage en artikels over de epische strijd van de Cubaanse rebellen. Tijdens zijn  reportage wordt hij zwaar gewond. 

Hij keert daarna terug naar de VS en schrijft twee boeken : « M-26, Biografie van een Revolutie » en « De Oorlog van de vlo : een klassieke studie van de guerilla oorlog ».

Men raakt zijn spoor kwijt na 1965 en hij sterft in 1995.

Bron : https://www.cubahora.cu/historia/bob-taber-un-americano-en-la-sierra-y-en-giron.

Vertaald en geresumeerd door Freddy Tack.

                                                                    * * *

DE  INCLUSIEVE  MENSELIJKE  ONTWIKKELING  EN  DE  TOEGANG  TOT  GEZONDHEIDSPRODUCTEN.

                                                                                                                            Agustín Lago Dávila

Onder deze titel had een vergadering van hoog niveau, ingericht door de Europese Unie, plaats op 22 maart. Cubaanse vertegenwoordigers, waaronder Ileana Morales, directrice voor de Wetenschap, de Technologie en de Innovatie van het Ministerie van Gezondheid en Agustin Lage Dávila, immunoloog, geneesheer, wetenschapper, vorser en professor in verscheidene universitaire centra en eveneens vertegenwoordiger van BIOCUBAFARMA. Wij hernemen hier zijn interventie over de uitdagingen, de opportuniteiten en de goede praktijken inzake innovatie en toegang tot producten voor de gezondheid in Europa en in Latijns Amerika.

Wat vertegenwoordigd de sector van de biotechnologie in Cuba ?

De ontwikkeling van de biotechnologie in Cuba, op basis van de ontwikkling van de openbare gezondheid en de uitbreiding van het onderwijs in het land, nam een concrete start in1981 met de oprichting van de eerste instellingen gelast met onderzoek en productie. De vroegrijpheid van deze inspanning is zeer belangrijk. Mag ik eraan herinneren dat het eerste biotechnologische bedrijf in de wereld, voor de productie van geneesmiddelen op basis van technologieën van recombinerende ADN, in California werd opgericht in 1976, een vijftal jaar voor de opkomst van de Cubaanse instituties. De eerste in Cuba begon met de productie van recombinerende Interferon, gevolgd door eenheden gelast met de productie van vaccins tegen de meningitis, monoclonale antilichamen voor de verzorging van kanker, en verdergezet door andere specialiteiten.

In 2012 fuseerden deze groep organisaties in het actuele BIOCUBAFARMA, dat meer dan 30 bedrijven omvat die meer dan 20.000 werknemers tellen. De organisatie levert 860 producten aan het openbaar gezondheidssyteem, hetzij 62% van het geheel van de basisproducten voor geneesmiddelen. Zij genereerde innoverende producten en legde meer dan 180 brevetten neder. Een hondertal klinische onderzoeken werden uitgevoerd en meer dan 700 sanitaire registers bestaan in 53 landen. BIOCUBAFARMA voert uit naar 41 landen  en heeft wetenschappelijke samenwerkingsprogrammas met 19 landen.

Een internationaal gebeuren.

In deze XXIe eeuw zijn wetenschappelijke ontwikkeling en gezondheid globale activiteiten. Niettegenstaande de beperkingen, die zeer werkelijk zijn, die ons opgelegd worden in de wereldwijde economische context en meer bepaald door de economische, commerciële en financiële blokkade door de regering van de VS, hebben de inspanningen van de Cubaanse pharmaceutische sector zich vanaf het begin ingevoegd in het wereldsysteem.

Wij voeren uit naar 40 landen. Klinische testen gaan door in verschillende landen, inbegrepen in Europa. Hier hebben wij klinische testen gedaan voor de monoclonale antilichamen en voor de verzorging van pancreaskanker (in Duitsland) en hersentumors (in Italië). Transfers van technologie

zijn gaande met China, Indië, Thaïland, Sapnje en Duitsland. Gedurende jaren hebben wij praktisch de totaliteit van recombinerende éritropoyétine  aan het globale Braziliaans systeem geleverd.

De uitdagingen.

Dec resultaten van de inspanningen zijn reëel, inbegrepen de meest recente, waaronder de controle van de Covid-19 pandemie met drie vaccins ontwikkeld en geproduceerd in Cuba. Maar wij zijn niet hier om ons te beroemen over onze resultaten, maar om met jullie onze moeilijkheden en uitdagingen te delen en te zien hoe ze samen aan te pakken, met jullie, want vele van deze uitdagingen zijn gemeenschappelijk voor verschillende landen die hier zijn tussengekomen, inbegrepen Europese landen. Zoals onze collega Ileana het gisteren verklaarde hebben wij allen in de samenwerking iets te geven en iets te krijgen.

Onze eerste uitdaging is economisch. De economische blokkade door de regering van de VS bestaat sinds meer dan 60 jaar en werd aangeklaagd door de resoluties tijdens de Algemene Vergaderingen van de UNO, meer dan dertig maal, met een overweldigende meerderheid. Maar de blokkade werd nog versterkt gedurende de Covid pandemie.

Er is ook een complex gereglementeerd systeem. Wij zouden ons moeten verenigen om dit probleem het hoofd te bieden. Men mag niet toelaten dat intellectuele eigendom wordt omgevormd tot een instrument van privatisering van de kennis, en wij zouden niet mogen toelaten dat pharmaceutische reglementeringen omgevormd worden in technische hinderpalen voor de handel en in remmen voor de noodzakelijke decentralisatie van de productiecapaciteiten, die altijd maar  de minder ontwikkelde landen treffen.

Een mooie concrete ervaring van onze internationale samenwerking was deze van technologie transfers met Brasil. En één van de meest efficiënte was de oprichting van een systematische uitwisseling en overlegstructuur tussen de reglementeringsorganen van beide landen. Wij zijn zeer tevreden dat dit idee zich actueel ontwikkeld met het initiatief voor de oprichting van een Regionaal

Reglementeringsagentschap voor Larijns Amerika.

Een andere uitdaging voor de samenwerking tussen de Europese Unie en Latijns Amerika is de zeer beperkte delname van de Europese pharmaceutische bedrijven in de samenwerkingsprojecten, wat een bottleneck vormt voor de overdracht van wetenschappelijke resultaten naar industriële behandeling. Een probleem dat ook Europa erkent als beperking en dat een instrument zou kunnen zijn als we de samenwerking tussen wetenschappelijke instellingen van beide partijen, bijvoorbeeld universiteiten en wetenschappelijke centra, wat nu draait, die zouden gecomplementeerd worden met industriële samenwerking tussen bedrijven van beide partijen, wat vandaag niet werkt zoals het zou moeten werken.

Elke dag versterkt de consensus zich, in elk land met zijn nuances, dat de openbare gezondheid niet in de handen kan blijven van de marktkrachten. Wij hebben hier gezien dat een consensus groeit. Men deze nu omzetten in concrete acties en samenwerking.  

Wat gaat er morgen gebeuren als deze uitstekende gebeurtenis wordt afgesloten ?

Ziedaar het thema met hetwelke ik mijn tussenkomst zou willen aflsluiten, om samen met jullie mijn beoordeling van de uitdagingen van vandaag te delen, gemeenschappelijk voor Europa, Latijns Amerika en de Caraïben, zich niet enkel beperkend tot concepten, maar ook op het vlak van de implementatie. De goede en motiverende debatten gedurende deze gebeurtenis zouden een geheel van concrete projecten moeten versterken, zonder te beweren dat een handvol projecten genoeg zou zijn om de complexiteit van de problemen op te lossen, maar overtuigd dat indien zij slagen ze de waarde van het concept bevestigen.

Ik denk dat bovenop wat verwezenlijkt werd wij ook nieuwe ideeën nodig hebben, zoals :

A. Gemeenschappelijke ontwikkelingsprogrammas van vernieuwende producten, op basis van de resultaten van wetenschappelijk onderzoek in de landen van beide regios, teneinde ze samen te leiden naar de stappen van de klinische validatie en het industrieel niveau, en dat ze niet verzinken aan de grens tussenn het academische en het industriële. Dit vereist ook een samenwerking tussen de regelgevende agentschappen en de bedrijven van beide regios. Tijdens de laatste weken hebben uitwisselingen plaats gehad over de productie van vaccins en monclonale antilichamen voor de behandeling van kanker en auto-immune ziektes, en over vernieuwende producten voor pandemies van chronische ziekten van het centraal zenuwsysteem.

B. Gemeenschappelijke projecten voor complexe tussenkomsten die de validatie van de betrokken producten verhogen boven klinische testen en registrering. Onlangs en niet ver van hier, in Zwitserland, had het Wereld Forum van Oncologie plaats, waar duidelijk geïdentificeerd en aangeklaagd werd hoe een belangrijk deel van de producten ontwikkeld door de pharmaceutische industrie voor de behandeling van kanker geen enkel belangrijk inpact vertonen voor de overlevingskansen en de mortaliteit. Een dergelijke vaststelling vereist o.a. een samenwerking in de studie van de sociale elementen van de gezondheid, met een herschikking van de biologische en sociale optiek van de geneeskunde, een thema waarover een wetenschappelijke traditie bestaat, zowel in Europa als in Latijns Amerika, maar waar wij er niet in geslaagd zijn de egalitaire toegang tot gezondheidsproducten aan te verbinden.

Uiteindelijk zal men de waarde en de rijkdom van de ideeën opgerezen tijdens deze ontmoeting meten met wat er zal volgen, met de opbouw en de implementatie van een nieuwe reeks concrete samenwerkingsprojecten, conform aan de concepoten die tijdens deze dagen werden bepaald. 

                                                                           * * *

DE  VERENIGING  VAN  DE BLINDEN  BEREID  HAAR  ALGEMENE  VERGADERING   VOOR 

                                                                                                                                 Roger Calero       

Havana – De Internationale Boekenbeurs in Havana is niet enkel een tentoonstelling en promotie gelegenheid voor de literatuur en de kunsten. Het is ook een ontmoetingsplaats voor Cubaanse werknemers die de verwezenlijkingen van hun socialistische revolutie verdedigen.

De infostand van de Nationale Vereniging van Blinden en Slechtzienden van Cuba (ANCI) is er een goed voorbeeld van. Socialistische arbeiders uit de VS en Canada hebben er geleerd hoe de leden van de ANCI, zoals de andere Cubaanse werknemers, hun massa-organisaties gebruiken om de economische en siciale uitdagingen van vandaag te beantwoorden, die hoofdzakelijk gehandicapte personen treffen. Hoe zij zich steunen op de solidariteit van de werkende klasse bekomen dank zij de revolutie. 

De ANCI richt elk jaar vergaderingen in in gans Cuba om de afgevaardigden te verkiezen en voorstellen te stemmen voor de algemene vergadering van november 2024. Zij bespreken hoe zij kunnen ageren om het impact van wereldwijde economische crisis te beperken, verergerd door de onwrikbare economische oorlog gevoerd door Washington sinds 65 jaar om het Cubaanse volk te straffen om een socialistische revolutie te voeren. De lokale leiders van de Communistische Partij van Cuba, de massa-organisaties en de regering worden uitgenodigd om deel te nemen.

« Kort na de overwinning van de revolutie in 1959 hebben veel mensen beweerd dat het niet nodig was verenigingen op te richten voor gehandicapte personen, gezien de inclusieve aanpak van de revolutie die alle problemen zou oplossen » verklaarde Karina González, vice-voorzitster van de ANCI in de provincie Havana, aan The Militant. « Maar het leven heeft aangetoond dat deze verenigingen noodzakelijk zijn. »

De ANCI werd opgericht in 1975. Maar reeds ervoor hebben gehandicapte personen, gesteund door de Cubaanse revolutionnaire leiders, deelgenomen aan de sociale veranderingen die doorgevoerd werden tijdens de eerste jaren na de overwinning. Zij hebben de vooroordelen doorbroken evenals andere hindernissen, o.a. met een inspanning om geldige werkgelegenheid voor iedereen te scheppen. In 1978 en 1980 werden andere nationale Cubaanse verenigingen gesticht voor fysische en motorische gehandicapten (ACLIFIM) en voor doven (ANSOC), met dezelfde doelstellingen.

« Het gaat om een onafgewerkte taak » verklaarde González inzake de inspanningen om gehandicapte personen te integreren in de algemene tewerkstelling. Zij legde ons uit dat einde van de jaren ’80, op initiatief van Fidel Castro en ingaande op het voorstel van de ACLIFIN tijdens hun congres, workshops werden opgericht om gehandicapte personen te helpen de competenties te ontwikkelen die hen toelaten de stap te zetten naar een normale job.

« Maar dit doel werd niet bereikt » volgens González. «  in de plaats bleven deze personen in de ateliers tot hun pensioen », met jobs zonder werkelijke band met de productie. « Wij moeten zinvolle jobmogelijkheden vinden. Vandaag is er geen enkele blinde die werkt in de telefoonmaatschappij, een job die vroeger bezet werd door blinden », voegde zij hieraan toe. « Ik heb een diploma van apotheekster en kan je verzekeren dat een blinde pillen in een doos kan stoppen op een productieketen. Wat nodig is zijn redelijke aanpassingen om de werkposten aan te passen en voor de eisen van de productie. »

De heropstarting van deze ateliers, die zwaar te maken hebben met gebrek aan materialen en uitrustingen, bij gebrek aan financiering, werd opgeheven door een afgevaardigde tijdens de vergadering van de ANCI in de gemeente Centro Habana op 12 februari.  24 personen waren er aanwezig.

De afgevaardigden hebben tevens de gevaren aangehaald van geïmproviseerde stort die op talrijke hoeken in Havana verschijnen, wegens gebrek aan fondsen  voor de aankoop van brandstoffen en wisselstukken voor de vrachtwagens. « Talrijke problemen die wij ontmoeten zijn niet enkel te wijten aan de economsiche crisis, maar ook aan sociale indiscpline », verklaarde een afgevaardigde, met het citeren van de inspanningen geleverd door de arbeiders van een wijk om een laadbak te vervoeren, en vast te stellen dat plaats nu bezet is door electrische fietsen die de stoep bezetten en de doorgang blokkeren.

Anderen benadrukten de gevaarlijke omstandigheden geschept door de verspreiding van talrijke privé KMO’s die tafels en andere materialen op het voetpad zetten. « Niemand controleerd deze toestand, en deze die het zouden moeten doen verergeren soms enkel de toestand », verklaarde een afgevaardigde. « De nationale vergadering van de ANCI moet zich hierover uitspreken ».

De solidariteit verstevigen.

Een ruim deel van de discussies betrof het zoeken van middelen om de solidariteit van de arbeidersklasse te verstevigen alsook het sociaal bewustzijn t.o.v. gehandicapte personen.

« Het is geen geheim dat alles ontbreekt in Cuba » zegt Annelice Medero, 32 jaar, blind sinds de geboorte, gediplomeerde journaliste en lid van de ANCI in Havana. « Wij moeten de middelen vinden dat personen die niet in de rij kunnen wachten ook kunnen beschikken over geneesmiddelen als er beschikbaar zijn. Anders verslecht hun gezondheidstoestand omdat ze hun geneesmidelen niet kunen nemen. »

Medero en andere deelnemers hebben zich verontrust over de erosie van een traditionele praktijk, aangemoedigd door de revolutie, waarbij gehandicapte personen op kop mogen staan in de rij van de winkels, banken, enz. Dikwijls zijn de uitbaters aan de oorsprong van deze erosie door het zeggen aan de gahandicpten dat zij in de rij moeten wachten zoals iedereen.

« Maar ik moet dan controleren dat niemand mij voorbijsteekt in de rij, aangezien ik niet kan zien. » verklaarde een lid van de ANCI. « Soms zegt men ons dat onze beurt al lang voorbij is want anderen gingen eerst. » Volgens haar is er meer druk, maar deze problemen kunnen opgelost worden. « Solidariteit is diep ingeworteld bij de Cubanen. » verklaarde ze.

De afgevaardigden van Centro Habana verworpen unaniem een voorstel om een leeftijdsgrens in te voeren voor leden van de ANCI, voor nieuwe leden ouder dan 60 jaar. Dit zou de inclusieve strijd beperken voor de opname van allen in de sociale en politieke activiteiten, beweerden sommigen. Talrijke personen van meer dan 60 jaar zijn perfect in staat om lid te zijn van de ANCI en er zelfs de leiding van op te nemen, verklaarde een deelnemer. De veroudering « maakt deel uit van de verwezenlijkingen van onze gemeenschap en wij kunnen er verder aan bijdragen ». 

De afgevaardigden hebben ook gesproken over de inspanningen  om universiteitsstudenten te recruteren om voor de ANCI te werken. In Cuba doen de studenten drie jaar sociale dienst na het bekomen van hun diploma. Het voorstel wil het sociaal bewustzijn bij de jongeren versterken. In andere vergaderingen hebben de leden van de ANCI gesproken over de uitdagingen inzake woningen en toegang tot sport en ontspanningsactiviteiten.

De versterking van de economische, commerciële en financiële blokkade opgelegd door de noordamerikaanse autoriteiten « heeft de deelname bemoeilijkt en er zijn minder activiteiten bij gebrek aan middelen », verklaarde Eliannis Figueredo, woordvoerder van de ANCI in de provincie Granma. « Wij zoeken andere actiemiddelen ».

Bron : artikel vertaald uit de Militant van 25 maart 2024.

           themilitant.com/issues/vol-88-no-12