APAGONES, ORKANEN, AARDBEVINGEN : CUBA  IN  EEN  STORM.

                                                                                                                                         Freddy Tack

Sinds meerdere maanden is Cuba het slachtoffer van apagones (stroompannes). De oorsprong is gekend : de blokkade door de VS, sinds meer dan 60 jaar opgelegd aan Cuba, met als doelstelling het scheppen van chaos, honger en wanhoop bij de bevolking en deze aan te zetten tot opstand. Voeg hieraan toe de financiële vervolgingen die de toegang tot internationale handel belemmeren en dus ook de aankoop van petroleum en wisselstukken op de internationale markt, onmisbaar voor het onderhoud van de verouderde electrische centrales. En daar bovenop de boetes opgelegd aan diegenen die handel voeren met Cuba en de ontmoediging van elke poging om petroleum aan het eiland te leveren.

De totale panne.

Op 17 oktober valt de grootste thermo-electrische centrale « Guiteras » in panne en veroorzaakt een kettingreactie die eindigt in een algemene panne in gans het land. Oorzaak : extreem slechte weersomstandigheden die de aankomst belemmerden van een « fuel-oil » schip. Na de apagones van soms meer dan 14 uur telt men problemen in essentiële dienstensectoren : de verzorgingscapaciteit in hospitalen daalt, de waterverdeling wordt ingewikkeld want de pompen vallen uit en de levering is verstoord, de toegang tot internet en de telecommunicatiediensten is zwaar getroffen en isoleerd talrijke gebruikers van de buitenwereld.

De panne is totaal en zal meerdere dagen duren. De veroudering van de electrische centrales is een feit, zij vereisen in feite een totale vernieuwing. In afwachting van betere dagen is men genoodzaakt over te gaan tot dag na dag herstellingen, met ernstige problemen om wisselstukken te bekomen. Alle middelen en beschikbare kredieten worden direct gebruikt om de productie te hernemen en stroom te leveren, maar de onderbrekingen blijven dagelijks de gebruikers treffen. Om dit op te vangen ontwikkeld Cuba ook een ruim investeringsprogramma in hernieuwbare energie (zon en wind), maar dit vergt enorme investeringen waarover het land momenteel niet beschikt wegens de huidige werldwijde economische crisis.  

De apagones zijn een catastrofe voor de bevolking. Gezien het klimaat zijn ijskast en airco geen luxe. Meerdere uren en dagen zonder stroom betekenen het rotten en verlies van etenswaren, reeds moeilijk te bekomen en dikwijls aan hoge prijzen. De frustraties en het ongenoegen van de Cubanen zijn echt begrijpelijk.

De orkaan Oscar.

Volop tijdens deze reeds catastrofale omstandigheden treft de orkaan Oscar de provincies Guantánamo, Holguín en Las Tunas, met meer dan 12 uren hevige regenval en electrische stormen. Zware golven treffen de noordkust van deze provincies en veroorzaken overstromingen langs de kusten en hevige regen zet het binnenland onder water. Nationaal en regionaal transport (trein, bus, vliegtuigen) zijn onderbroken. In de andere oostelijke provincies wordt transport verder gezet zolang de klimaatverstoringen het toelaten.

Zoals bij elke natuurlijke catastrofe worden alle middelen ingezet : evacuaties, bescherming van de zwaksten, inzet van het leger en van de burgerlijke defensie, enz. Niettegenstaande alle ingezette middelen zal men acht doden tellen in de overstromingen. Zeer snel komen vrijwilligers uit alle provincies om de schade te bestrijden en de essentiële diensten te herstellen.

De orkaan Rafael.

Terwijl het land zich hersteld van de electrische panne en de schade verricht door de orkaan Oscar in de oostelijke provincies treft een tweede orkaan, veel heviger, het westen van Cuba. De orkaan Rafael, categorie drie op de schaal Saffir-Simpson is de hevigste in de laatste twintig jaren, na Michelle die deze provincies trof in 2001. Rafael komt er op 12 november, 250.000 personen vergen bescherming, er zijn geen doden te betreuren. 

Pinar del Rio heeft geen zware schade te melden. Havana kende ernstige schade wegens de stormwind en de hevige regenval. Het Jeugdeiland werd vooral geteisterd inzake woningen en de electricteitsbediening.

Artemisa is de meest getroffen provincie, met wind van 120 tot 140 km per uur en windstoten van meer dan 180 km per uur, en natuurlijk zeer hevige regenval. De Speciale Zone van Mariel, één van de belangrijkste havens van het land werd zwaar geteisterd.

De oostelijke provincies, met moeite hersteld na de orkaan Oscar, hebben onmiddellijk steunbrigades gestuurd naar de westelijke provincies voor de dringende herstellingen.

De aardbevingen.

Op zondag 10 november had een aardbeving van 6 graden op de schaal Richter plaats op 48 km van Pilón, in de oostelijke provincie Granma. Schokken worden gevoeld in de provincies Santiago de Cuba, Guantánamo, Holguín en Ciego de Ávila. De experten voorzien geen tsunami na de aardbeving.

Een tweede aardbeving van 6,7 wordt geregistreerd op 32 km ten zuid-westen van Pilón. Er zijn geen dodelijke slachtoffers maar wel talrijke gekwetsten. De zone van Pilón is gekend voor de actieve sismische bewegingen. Aardbevingen werden er reeds gemeld in 1553. Na de aardbevingen van de zondag werden in de zone 884 schokken in de zone vastgesteld.

Op 19 november volgt een nieuwe schok met kracht 4,2 in de provincie Granma en de gemeentes van Guamá en Santiago de Cuba. De schokken na de aardbeving gaan verder met 4.559 geregistreerde gevallen.

21 november telt een aardbeving van hracht 4 te zuid-oosten van Pilón.

Op 25 november volgt nog een aardbeving van kracht 4,3 op 34 km ten zuid-oosten van Pilón, zonder te melden zware schade.

Het herstel.

Zoals bij elke natuurlijke catastrofe in Cuba is de solidariteitsgolf opmerkelijk. In de getroffen zones helpen de buren mekaar vanaf de eerste uren. De bewoners van andere provincies mobiliseren vrijwilligers voor het leveren van hulp en het opsturen van producten van eerste nood.  Brigades van vrijwilligers treden op voor het herstel van electriciteit waar het meest dringend nodig is.

De autoriteiten zijn overal aanwezig op de getroffen plekken, om de schade vast te stellen, om de recuperatie te organiseren, om ter waken over de steun aan de zwaarst getroffen en zwakste burgers. President Díaz-Canel en alle leden van de regering zijn ter plaatse, in alle getroffen regios, zonder verwijl van de eerste dag tot op heden.

Herstellingen aan woningen zijn noodzakelijk voor 34.000 gebouwen, gaande van volledige ineenstortingen, muurschade en voornamelijk beschadigde of weggevlogen daken.

2.449 transformatoren van het electriciteitsnet zijn beschadigd, 200 km luchtlijnen zijn verbroken, en acht torens van hoogspanning zijn vernield.

In de landbouw zijn 37.000 hectaren vernield en 381 landbouwgebouwen zijn volledig of gedeeltelijk beschadigd.

Schade wordt gemeld in 22 hospitalen, 605 communicatieposten, 275 onderwijsinstellingen, 189 commerciële gebouwen en 25 stockageruimten, 82 pompsystemen en 4 bruggen. 

Op 14 november verklaarden de autoriteiten dat het nog niet mogelijk was het impact op de economie van het land te schatten, maar de experten denken wel dat er voor dit jaar geen economische groei zal zijn. De voorzitter van de Nationale Defensie Raad benadrukte dat na de herstelling van de elecriciteitsbediening, de waterverdeling en de communicaties, de insopanningen moeten verdubbeld worden voor de heropbouw van de woningen. 

Op 19 november kan men reeds vaststellen dat de recuperatie in Artemisa, de zwaarst getroffen provincie, met grote stappen vooruit gaat. Alle lessen in de scholen hebben hernomen, de electricietit is voor 65% hersteld, de vaste telefoonlijnen zijn in dienst voor 91% en het mobiele net aan 88,8%. De herstellingswerken in de hospitalen gaan verder, evenals de saneringswerken voor de afval nagelaten door de orkanen, werken die tegen het einde van de week moeten eindigen. De materialen voor het herstel van daken zijn beschikbaar in gans de provincie. Men telt 21.054 beschadigde woningen, waarvan reeds 310 hersteld.

Op 21 november zijn de acht vernielde torens voor de hoogspanning terug opgebouwd en de stroom is hersteld op deze lijnen.

Internationale steun.

Cuba heeft ook kunnen tellen op internationale steun door landen, internationale organsimen en de internationale solidariteit. Hierna een chronologisch overzicht (zeker onvolledig) van deze steun :

° op 23/10 brengt Mexico technische hulp voor de electricteitsproductie en nodige brandstof. Claudia Scheinbaum, presidente van Mexico, verklaarde : « Wij zullen altijd hulp bieden… Wij verzetten ons tegen de blokkade van Cuba. Het is aan het Cubaanse volk om te beslissen hoe zich te organiseren en hoe zijn regeringsvorm te bepalen. Interventie is niet nodig… Sinds de eerste ogenblikken was Mexico het enige land dat stemde tegen de blokkade en dit zal altijd het geval zijn. »       

° 31/10 : Het Systeem van de UNO in Cuba stelde een plan voor aan de internationale gemeenschap na de orkaan Oscar. Een gift voor een waarde van 600.000 dollar, door dit systeem en de Europese Unie kwam op 11/11 aan op de luchthaven van Santiago de Cuba. Vier vluchten zijn gepland voor het leveren van noodmateriaal.

° 06/11 : Venezuela levert meer dan 300 ton materialen.

° 08/11 : Rusland opent een kredietlijn van 60 miljoen dollar voor de aankoop van wisselstukken voor het herstel van het nationaal electricteitsnet.

° 10/11 : Panama stuurt 108 ton humanitaire hulp, waaronder medicijnen en hygiënische produkten.

° 15/11 : China bevestigd het leveren van nog meer hulp aan Cuba.

° 16/11 : 24 ton humanitaire hulp komen aan in Havana, geleverd door het Internationale Rood Kruis en de Internationale Rode Sikkel.

Bruno Rodríguez, Cubaans minister van buitenlandse zaken dankt ze voor de gebrachte steun en dankt tevens Panama, Mexico, Venezuela, Rusland, China, Spanje, de staten van de Caraïben, de solidariteitsorganisaties, de agentschappen van de UNO en diverse organismen die steun leverden.

° 20/11 : Het Wereld Voedselprogramma in samenwerking met de regering van Tsjechië doet een gift van 40,71 ton melkpoeder voor de kinderen van de getroffen gebieden. 970.450 personen werden geholpen voor een bedrag van 21 miljoen dollar.

° 20/11 : de regering van Japan stuurde hulp (waterzuivering, tenten, dekens, enz.) die op 25/11 moet aankomen voor een bedrag van 160.000 dollar.

° 21/11 : Venezuela stuurt een tweede steun van 200 ton aan Cuba.

° Hulp wordt ook verwacht uit Bolivia, Nicaragua, San Vincente y las Grenadinas, Antigua y Barbuda en het geheel van de Caribeaanse staten.

° 22/11 : Mexico doet een gift van 1,5 ton ter waarde van 10.000 dollar. De zending bevat voedsel, hygiënische producten, geneesmiddelen, schoolmateriaal en werktuigen voor de slachtoffers van de orkanen.

° 23/11 : de UNO keurt middelen goed met een actieplan van 78,3 miljoen dollar.

° 24/11 : Cuba krijgt humanitaire hulp van Brazilië. 10 ton ontwaterd voedsel bovenop de reeds 30 waterzuiveringstoestellen die reeds geleverd zijn. Een andere gift is voorzien voor de inplanting van zonnepanelen en geneesmiddelen.

Manipulaties en fake news.

Telkens Cuba een crisistoestand kent trachten sommigen, aangezet en gefinancierd door de VS en de terroristische groepen uit Miami, de mensen op straat te krijgen om te protesteren en te pogen het systeem te destabiliseren. Het was terug het geval tijdens de dramatische weken die verlopen zijn, terwijl deze die denken dat de sociale orde verstoren iets kan oplossen enkel de zaken nog moeilijker maken. Deze die aanzetten tot onrust leven meestal niet in Cuba en zijn vrager voor nog meer blokkade. Onder hen is er de stem van Saili González, of Amarilla, die uitroept dat de oplossing van alle problemen van het land te vinden is in de titel II van de wet Helms-Burton die vooropsteld dat een overgang nodig is naar een regering goedgekeurd door Washington.

Ook op de « sociale » netten kwamen stemmen op verklarend dat Cuba noch de middelen noch de nodige organisatie heeft om catastrofen te bestrijden, terwijl reeds één week na de gebeurtenissen indrukwekkende resultaten werden bereikt. Cuba heeft bewezen dat het land georganiseerd is, en in staat om drie samenlopende recuperaties samen aan te gaan. Herinner u Texas, één van de rijkste staten van de VS die twee winterstormen doorstond in 2021, en 89 dagen nodig had om electriciteit en waterverdeling te herstellen, beschikkend over technische en financiële middelen die een droom zijn voor Cuba.

Onder de fake news die de ronde doen is er een gerucht dat spreekt over generators cadeau gegeven door de noordamerikaanse autoriteiten. Nogmaals een flagrante leugen want deze nooduitrustingen werden gestuurd door People Forum, de organisatie die de campagne voert « Let Cuba Live » en de opheffing van de blokkade eist.

De Cubaanse overheden hebben benadrukt dat de recuperatie moet verlopen in een klimaat van orde discipline en respect voor de anderen. In de provincies Havana, Mayabeque en Ciego de Ávila zijn gerechterlijke procedures gestart voor delicten zoals aanslagen, verstoring van de openbare orde en de aanrichting van schade. Feiten die totaal in tegenstelling staan met de solidaire inzet van al diegenen die helpen bij de recuperatiewerken.

                                                                     * * *

CUBAANSE  STEMMEN

                                                                                                                                   (vertaling F. Tack)

Laura Prada (www.cubadebate.cu/opinion/2024/10/21/cuba-apagado-pero-no-vencida)

Cuba, zonder stroom maar niet overwonnen.

Reeds 72 uren zonder licht. De laatste keer dat ik meerdere dagen kende zonder energie was in Venezuela, in maart 2020, na een aanslag op het nationaal electricteitsnet die het land een week lang zonder stroom zette.

Dezelfde oorsprong : een geheel van sancties en blokkade, de weigering van een machtig land om de wil van onafhankelijke volkeren beslist hun eigen weg te gaan te respecteren. Wij waren toen in dat land, en informeerden Venezuela en de wereld van wat gaande was, zonder ons te verstoren van gebrek aan slaap, aan honger, aan vermoeidheid…

Vandaag, vier jaar later, een gelijkaardige aanval gevolg van een blokkade gedurende meer dan 60 jaar, heeft het electro-energetisch systeem van Cuba buiten dienst gesteld en gans het land zonder stroom gezet. Zoals de vorige keer zijn wij voorbereid op wat komt. Mijn enige ongerustheid is dat ik nu een kind heb te beschermen van amper drie jaar oud.

Ik ben bronstig en wil buiten gaan om te tonen wat aan gang is. Het is alsof de muren van mijn huis me onderdrukken. Je weet dat het uw plicht is om buiten te gaan en te tonen wat gaande is  en de leugens te ontmaskeren die over wat gebeurd rondgestuurd worden. In afwachting luister je naar de kreten van deze die op de loterij hebben gespeeld en verloren hebben. De lethargie is verstoord door een « Mama, ik zou wat water willen ». Ik loop naar de keuken om de dorst van Ernesto, mijn kind van drie jaar, te lessen, die sinds twee dagen vraagt « Wanneer komt het licht terug ? ». Buiten is het aan het regenen en de wind loeit : ik keer terug naar de woonplaats om na te gaan of er geen water binnen loopt, ik keer terug om na te gaan of de maaltijd niet verbrandt, ik ga de trap op om een signaal op te vangen  en nieuws te krijgen. In de verte hoort men de echos van de electriciteitscentrales. Men zegt dat het eiland stilaan licht vertoont. Een kaart met rode en groene puntjes doet de ronde op de sociale netten en wordt verdeeld in de groepen.

Soms overvalt de onzekerheid me, de angst om buiten te gaan en te vertellen wat er gaande is blijft somber, verdwijnt tegenover de verantwoordelijkheid dit kind te beschermen. Uitrustend herneem ik de ronde van het huis on een connexiepunt te zoeken.

Iets zit in mijn ideeën dat zich sinds uren herhaalt. Het is de werkelijkheid van deze rotte yankee blokkade. Dit iséén van haar talrijke gezichten en vandaag zien wij het met open ogen.

72 uren gingen voorbij en Cuba beleefd de apagón, maar wij zijn niet overwonnen.

Stop de blokkade ! Verdomme !

Mario Martín Martín (www.juventudrebelde.cu/opinion/2024-11-04/aquello-que-tiene-cuba/)

Wat Cuba heeft.

Men moet mij niet bestempelen als een « goedkope politieker » want ik heb ook op alle goden en mijn schepster gevloekt telkens deze vervloekte apagones veschijnen. En ik stelde vast dat de schaarse etenswaren in mijn ijskast van kleur veranderden en, erger, van reuk veranderden. Het zijn gespannen dagen, zeer gespannen, en ik denk dat het logisch is dat de Cubanen aan de limiet zijn en hun moed verliezen met zo veel dagelijkse pijnen. Men kan niet lachen met zoveel tekortkomingen.

Daarom verwijt ik mij niets voor mijn luide woorden -soms te luid- na een stroomonderbreking, een expeditie naar mijn bank om mijn wedde op te halen, of bij het zien van de nachtmerrie van de prijzen van de etenswaren in de staats- of private handel.

Maar ik vloek, ik vloek hard, over het feit dat landgenoten, ver, zonder het beleven van de crisis die wij hier het hoofd moeten bieden, wensen, en publiek, dat de tekortkomingen en de wederwaarigheden verder gaan, of verergeren.

Ik leg uit. De meerderheid van de Cubanen die in het buitenland verblijven ageren niet op die wijze, maar dit kleine groepje is onder de invloed van de « influenciers » die veel, zeer veel geld verdienen door Cuba te belasteren.

Ik verwijt hen niet het oneens te zijn met het politiek systeem in Cuba, de politieke beslissingen van diegenen die het eiland beheren onder kritiek te zetten, of het land dat ze zag geboren worden te vervloeken.

Mijn aandacht gaat naar het feit dat geen enkele onder hen, zelfs met een rozenblad, de verantwoordelijken raakt voor het bestendigen van de blokkade. Diegenen die zonder de minste reden niet toelaten dat de nodige petroleum het land bereikt om stroomonderbrekingen te beletten en die zelfs het geld om deze te kopen blokkeren.

Het zijn dezelfde die beweren dat de blokkade een uitvinding is van Cuba om de ondoeltreffenheid van de regering te verstoppen, maar geen vinger bewegen om te eisen dat men ze stopt en aldus te bewijzen « dat ze niet bestaat ».

Zij zullen nooit iets doen dat de meester die ze opvangt en hun haat aanwakkerd tegen spreekt. Integendeel zij blijven aandringen om de wanhoop van hun broeders op het eiland nog te verhogen.

Zij klagen niet aan dat de leiders van het Witte Huis ons stap per stap willen uitroeien, door een stille genocide van ons volk, onze kinderen, tegen alles in wat een reuk heeft van Cubaanse revolutie.

Zij negeren een verslag van de Verenigde Naties voor de uitroeing van de armoede, dat meldt dat op wereldvlak 1.100 miljoen mensen in een multidimensionele armoede leven. Deze stilte om aan de rest van de wereld aan te tonen dat de huidige toestand van Cuba een anachronisme is. Volgens hen is de wereld « rooskleurig ». Zij vergeten dat dezelfde UNO bevestigde dat in 2024 692 miljoen mensen in extreme armoede leven.

Cuba, het is niet overbodig dit te herhalen, beleefd heden één van de meest complexe toestanden sinds de triomf van de revolutie, maar volgt een weg waarop ontwikkelde, moedige en solidaire mensen vooruitgaan.

En daarenboven, en vooral, beschikt Cuba over een volk dat weet naar wat te kijken en dat niet geleerd heeft, en niet zal leren, het hoofd te buigen voor de grootste vijand van de mensheid.

Kortom, Cuba heeft wat het doet vooruit gaan… wat Maceo heeft bewezen in Mangos de Baraguá.

                                                                        * * *

LIBROS

                                                                                                                                                     F.T.

Bibiana Candia

« Azucre »

Les Éditions du Typhon, 2024 – 157 pp.

Sins maart 2021 beschikken de Archieven van de emigratie van Galicië over donaties, waaronder de lijst en enkele brieven van 173 galiciaanse kolonisten, op schepen gezet als « vrijwillige » arbeiders (onder de druk van de honger en de armoede) om aan het werk te gaan op de suikerrietvelden in Cuba.

De schrijfster van deze geromanceerde versie herneemt de recrutering, de verplaatsing naar Corugna, de overtocht naar Havana, de aankomst in Cuba en de arbeid in de plantages. Een opvallende verhaal, pakkend, over de ervaringen van deze jonge Galiciërs vertrokken voor een leven vol beloften en uiteindelijk behandeld als slaven door hun rijke landgenoten in Cuba gevestigd.

Een boeiend roman dat veel zegt over de deze mensenhandel, behandeld als vee, uitgebuit door de « saccharocraten » van die tijden, 315 jongeren die in 1853 de stap zetten naar de suikerrietvelden, niet wetend wat hun te wachten staat.

De titel « Azucre » staat voor suiker in het galiciaans. Een opdracht omschrijft perfect de inhoud van deze roman : « Aan de emigranten die hun geschiedenis niet konden schrijven, aan deze die overbleven en nooit één enkele brief hebben ontvangen ».

                                                                           * * *

CUBA  –  PARTNERSTAAT  VAN  DE  BRICS

                                                                                                                                           Freddy Tack

Op 20 november werden 13 staten aanvaard als partnerstaat van de BRICS.

De blok van de BRICS werd samengesteld door Brasil, Rusland, Indië, China en Zuid Afrika en werd later uitgebreid. Op dit ogenblik groepeert de groep bijna de helft van de wereldbevolking, 40% van de globale productie van petroleum en ongeveer 25% van de export van goederen.

De aanvaarding als partnerstaat opent perspectieven voor Cuba inzake commerciële uitwisselingen, toegang tot financiële verhandelingen in andere munten dan de dollar. Openingen worden meer toegankelijk inzake voedingswaren, energie en mineralen, bvb. door uitwisselingen graan tegen suiker of nickel tegen petroleum.

Binnen deze bevestiging van een nieuwe internationale orde beschikt Cuba over troeven met een hoge wetenschappelijke vorming, o.a. in de industriële farmaceutische sector, de genetica en de biotechnologie. Cuba beschikt ook over menselijke middelen om hulp te bieden inzake medisch personeel en in andere sectoren, bevestigd door de internationale inzet van de Cubanen.

De BRICS komen tegemoet aan de noden van de landen van het Globale Zuiden door een inclusieve samenwerking, een duurzame ontwikkeling en een collectieve deelname. Met de start van de nieuwe Bank voor Ontwikkeling gaan de BRICS tevens projecten steunen in de infrastructuur, de woningbouw, de kredieten en financieringen in lokale munten, wat een breuk betekent met de hegemonie van de dollar en de dwangmaatregelen van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds.

Een positieve noot die waarschijnlijk wel tijd zal vragen voor de inplanting maar op termijn nieuwe perspectieven zal bieden, voor het Globale Zuiden en zeker voor onze Cubaanse vrienden.

                                                                            * * *

DISSIDENTE  STEMMEN  IN  DE  VERENIGDE  STATEN.

                                                                                                                                          Freddy Tack

Vakbondsleden roepen op tot een wijziging van de politiek t.o.v. Cuba.

Chris Bender, vakbondsleider en verantwoordelijke van « Betrekkingen ontwikkelen met de Cubaanse Werknemers », nodigde op 21 oktober uit om aan te dringen bij Biden dat er slechts twee maand overblijven om zijn beloftes na te komen en de toestand te wijzigen veroorzaakt door de maatregelen van het Trump tijdperk. Hij is ervan ovetuigd dat de meerderheid van de noordamerikanen, zoals heel de wereld, de mening delen dat een einde moet gesteld worden aan de afschuwelijke behandeling van het Cubaanse volk.

De syndicalisten hebben een brief gericht aan Biden getekend met de melding « Als verkozen vertegenwoordigers, vakbonden, en leden van de solidariteitsbeweging met Cuba, vragen wij aan president Biden onmiddellijk maatregelen te nemen om Cuba te schrappen van de lijst van landen die het terrorisme steunen. Men moet een einde stellen aan de beperkingen opgedrongen door voorloper Trump die weldra terugkomt naar het Witte Huis. Men moet diplomatieke vooruitgang herstellen, een einde zetten aan de martelingen van de Cubanen en mogelijkheden scheppen voor een mutuele en voordelige samenwerking tussen de Verenigde Staten en Cuba. »

Congresleden komen tussen bij Biden.

Barbara Lee, Jim McGovern, Gregory Meeks en Joaquin Castro, leden van de Kamer van volksvertegenwoordigers, hebben een brief getekend gericht aan Joe Biden betreffende de betrekkingen met Cuba. Zij dringen aan om dringend een eind te stellen aan de problemen van het Cubaanse volk dat stroomonderbrekingen moet ondergaan en een stijgende energetische crisis, nog verergerd door de orkaan Rafael. Zij denken dat de crisis nog meer migraties zal veroorzaken. Zij vragen aan Biden Cuba te schrappen van de lijst van landen die het terrorisme steunen. Dringende humanitaire steun en technische hulp te versoepelen, de sancties op te heffen de hulp beletten en een rem zijn voor de heropbouw en de modernisatie van het energienet.

McGovern, gouverneur van Massachusetts, verklaarde op 20 oktober dat zijn land rechtstreeks deelneemt aan de energie problemen in Cuba, want er zijn sancties tegen de schepen die petroleum leveren en het land wordt belet deviezen te bekomen voor de import van brandstoffen en van wisselstukken. Hij benadrukt day « bijstand zou toelaten het electriciteitsnet te herstellen en tegemoet te komen aan de schaarste van levensmiddelen en geneesmiddelen die het Cubaanse volk treffen en een migratie zonder voorgaande schept naar de Verenigde Staten ». 

Meer dan 20 jaar van het akkoord tussen Cuba en de agrarische gemeenschap van de VS. 

Tijdens een ontmoeting met de « Agrarische Coalitie van de Verenigde Staten » op de ambassade van Cuba in Washington, verklaarde Lianis Torres, ambassadrice, dat 20 jaar samenwerking met de agrarische  gemeenschap bewijzen dat het mogelijk is samen te werken voor gemeenschappelijke belangen niettegenstaande de verschillen.

Ziju herinnerde de belangrijke recente schade aangericht die zwaar weegt voor de landbouwsector in Cuba : 383 miljoen pesos met 37.000 getroffen hectaren en 381 landbouwstructuren. Zij verklaarde : « Wij zouden kunnen samenwerken om sommige van de meest acute problemen van onze tijd te bestrijden, zoals de voedselzekerheid, de duurzaamheid en de klimaatveranderingen. Cuba zou zijn ervaringen kunnen delen in de organische landbouw en de stedelijke landbouw, terwijl de VS zouden kunnen technologiën en kennis inzake intensieve productie brengen. »

Paul Johnson, de voorzitter van de Agrarische Coalitie, drukte zijn vetrouwen uit om verder de betrekkingen op dit vlak te verbeteren met de buurnatie.

Congressite Maxine Waters bevetsigde (22 november).

Maxine Waters, noordamerikaanse congressiste voor California, verklaarde dat ze nooit zal afzien van haar vriendschap met Cuba. Zij verduidelijkte : « Ik vraag de opheffing van de blokkade sinds meerdere jaren en ik weet dat wij er niet in geslaagd zijn, maar men moet nooit opgeven verder te pogen. Ik ben bevriend met Cuba en bezocht dikwijls het land. Wij moeten ons toeleggen op wat wij kunnen doen voor de betrekkingen tussen beide landen. Ik zal nooit afzien van mijn vriendschap met Cuba en wacht ongeduldig op mijn volgend bezoek. »