Geboren in Birán (provincie Oriente), in een familie van grootgrondbezitters. Hij maakt deel uit van de organisatoren van protestacties tegen de diktatuur van Batista aan de Universiteit van Havana. In 1953 neemt hij deel aan de aanval op de kazerne Moncada. Hij staat aan de leiding van de groep die het justitiepaleis van Santiage inneemt. Hij wordt gevangen genomen en veroordeeld tot 13 jaar gevangenis. Hij wordt vrijgelaten na een amnestiecampagne. Hij is stichtend lid van de “Beweging 26 juli”. Hij vlucht naar  Mexico en maakt deel uit van het contingent dat ontscheept met de Granma, eind 1956. Hij strijdt in de guerillagroep vanf het eerst uur en wordt in februari 1958 commandant van het rebellenleger en leider van het Tweede Oostelijk Front.

Sinds oktober 1959 is hij Minister van de Revolutionaire Strijdkrachten. Hij is generaal van het leger, de tweede hoogste graad in de FAR (Fuerzas Armadas Revolucionarias). Van 1959 tot 1976 is hij Vice-Eerste Minister.

In 1976 wordt hij Eerste Vice-Voorzitter  van de Staatsraad en van de Ministerraad. Vanaf 1965 is hij Tweede Secretaris van de Kommunistische Partij van Cuba en lid van het Politiek Bureau.

Op 31 juli 2006, bij de ziekte van Fidel Castro, neemt ad interim (zoals voorzien in de grondwet) het leiderschap van het land over.
Bij de verkiezingen van februari 2008 wordt hij verkozen tot Voorzitter van de Staatsraad en van de Ministerraad.