Freddy Tack – Maart 2019

Op 6 januari 2019 is José Ramón Fernández overleden. Een grote revolutionaire figuur ook “El Gallego Fernández” genaamd in de volksmond. Hij was geboren op 4 november 1923 in Santiago de Cuba, zoon van een immigrant uit Asturias, die in 1914 de militaire dienst wilde omzeilen tijdens de oorlog van Melilla.

Wij hadden het geluk hem te ontmoeten in 1975, tijdens de eerste ontmoeting van solidariteitsverenigingen uit West Europa, in Havana. Blijft de herinnering van een joviaal man, enthousiast, belezen, warmhartig, met een uitzonderlijk gevoel voor humor Met hem verliest Cuba een grote figuur van de revolutionaire strijd.

Reeds heel jong neemt hij deel aan de strijd tegen Batista, in acties van verschillende militaire en politieke groepen. Als beroepsmilitair neemt hij deel aan een samenzwering, in april 1956, die in de geschiedenis zal herdacht worden als de “Conspiración de los puros” (samenzwering van de zuiveren). Dit kost hem bij de drie jaar gevangenis, en hij komt slechts vrij met de val van Batista en de triomfale intrede van Fidel in Santiago. Hij verlaat de modelgevangenis van het Pijneiland (nu Jeugdeiland) en neemt de militaire leiding op zich, naast Armando Hart die de politieke leiding opneemt in naam van de Beweging 26 Juli. José Ramón houdt er de eerste revolutionaire toespraak op de lokale radiozender.

Hij treedt toe tot de FAR (Revolutionaire strijdkrachten), neemt deel aan de strijd tegen de bandieten, neemt de leiding van sommige gevechten in de Varkensbaai. Hij krijgt meerdere opdrachten in de FAR : directeur van de kadettenschool, directeur van de school voor verantwoordelijken van de volksmilities, hoofd van de opleiding strijdbaarheid, en vice-minister van de FAR.